اما تو با نیامدنت نیز حاضری
کم نیست از تو چیزی از این‏‎سان نیامدن

گر بیایی خانه‌ای می‌سازم از باران و شعر

ابرهای آسمان‌های پرده‌های توری‌اش ...

در این رسانه‌ی دنیا میان برفک‌ها

نه مانده از تو صدایی نه مانده تصویری

دنیای با حضور تو دنیای دیگری است

دنیای با حضور تو دنیای دیگری است

با ناخنم به سنگ نوشتم: بیا، بیا
زان پیش‌تر که پاک شود یادگاری‌ام

شاید تو را هرجای دنیا دیده باشیم

ولی تو «حتما»ی و اتفاق می‌افتی

ای به تدبیر تو محتاج، جنون‌مندی ما!

تیغ گم کرده نیامیم،‌ خودت را برسان