به گزارش روابط عمومی مركز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم، حجت الاسلام مجتبی كلباسی، مدیر مركز تخصصی مهدویت در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در واكاوی و بررسی این موضوع كه پس از قریب به چهار دهه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در سیاست گذاری های كلان كشور تا چه میزان به مسئله «مهدویت» به عنوان سنگ بنای انقلاب توجه شده است گفت: شكی نیست كه انقلاب اسلامی و انقلابهایی كه در طول یكصد سال گذشته در كشور ما اتفاق افتاده انقلابهایی متأثر و مرتبط با اندیشه مهدویت بوده است. بهخصوص انقلاب اسلامی كه رهبری و زعامت آن به دست شخصیتی بوده كه به عنوان نایب امام عصر علیه السلام دارای موضوعیت و ولایت بوده است.
وی افزود: علیرغم اینكه در طول 50 سال حكومت پهلوی مبارزههای فراوان و پیگیری انجام شد تا عقاید و آنچه كه در افكار توده های مردم ریشه داشت، متحول شود اما الحمدالله آن توان عقیدتی و فكری توانست به میدان آمده و انقلاب اسلامی را سامان دهد. اما در رابطه با اینكه آیا در طول این 4 دهه پس از انقلاب ما توانسته ایم جایگاه اندیشه مهدویت را در نظام های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی خودمان تعریف كنیم باید گفت گرچه در موارد زیادی دستگاه ها به این موضوع پرداخته اند اما هنوز چنان كه باید این مسئله مورد توجه قرار نگرفته است.
حجت الاسلام كلباسی تصریح كرد: به عنوان مثال در كتب درسی آموزش و پرورش یا در برنامه های تبلیغی صدا و سیما و همچنین برنامه های مختلف فرهنگی و ... به این موضوع تا حدی توجه شده و نمی توان از حق گذشت كه موارد زیادی از اهتمام نسبت به این موضوع وجود داشته و دارد، اما بحث سیاست های كلان و راهبردهایی كه در نظام موردنیاز است تا بر اساس این راهبردها، سیاست ها تدوین شود و كار به شكل علمی و حساب شده تری پیش برود باید گفت این بخش در سطح توقع و انتظار نبوده است.
این مسئله به عنوان یك گفتمان رایج فرهنگی و علمی در جامعه مطرح نشده است
مدیر مركز تخصصی مهدویت در همین رابطه به سند ملی آموزش و پرورش اشاره كرد و گفت: به عنوان نمونه در سند ملی آموزش و پرورش به این مبحث پرداخته شده ولی این سند نیز در چند سال اخیر رونمایی شد و تا زمانی كه تبدیل به برنامه شده و اجرایی شود و اهداف آن محقق گردد زمان زیادی در پیش است. از این گذشته در سیاست ها یا راهبردهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و دفاعی نمی توان اثر شایسته و جایگاه ویژه ای برای این موضوع پیدا كرد. البته این بدان معنا نیست كه طراحان برنامه ها خارج از این چهارچوب فكری بوده یا هستند اما به نظر می رسد كه آن كار علمی و فكری ِلازم در این زمینه انجام نشده است.
كارشناس مباحث مهدوی در ادامه تصریح كرد: اینكه چگونه باید به این موضوع نگاه كرد؟ و در برنامه ریزی ها چگونه باید با آن مواجه شد؟ و چه راهبردهایی می توان از آن گرفت؟ این مسئله به عنوان یك گفتمان رایج فرهنگی و علمی در جامعه ما مطرح نشده و به همین دلیل است كه در نظام سازی كار به شكلی لنگ می زند و نیاز به تلاش فراوان دارد.
حجت الاسلام كلباسی ادامه داد: بنابراین، به صورت اجمال می توان گفت كه اگر چه در برخی از بخش ها به این موضوع توجه و سندهایی نیز تنظیم شده است، اما در اكثر بخش ها این موضوع تبدیل به راهبرد نشده و طبیعتا در مقام پیاده سازی نیز تبدیل به برنامه نشده و ما نمی توانیم اثر موثری از آن در برنامه ها پیدا كنیم.
این صاحبنظر مباحث مهدوی در بخش دیگری از سخنان خود به میزان اولویت هر یك از این راهبردها اشاره كرد و افزود: در رابطه با اینكه كدام یك از راهبردهای مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... در اولویت هستند به نظر می رسد ابتدا باید در «سیاست های فرهنگی» و «سیاست های اجتماعی» این مسئله روشن شود و بعد از آن در مسایل اقتصادی نیز این راهبردها بتواند خود را نشان دهد. زیرا عمده نقص در این بخش است.
بدون مشخص شدن جایگاه در مباحث فرهنگی و اجتماعی مهدویت برنامه نمی شود
وی در همین رابطه تاكید كرد: بدون اینكه این بحث جایگاه خود را مسایل اجتماعی، فرهنگی، نگاه به جامعه، نگاه به آینده و نگاه به اقتصاد پیدا كند و جایگاه آن مشخص شود، نمی توان انتظار داشت كه تبدیل به برنامه شود. به عبارت دیگر یك «تقدم نظری» و «رتبه ای» وجود دارد كه باید این تقدم به لحاظ «نظری» مراعات شود.
كلباسی در توضیح بیشتر این مسئله گفت: اگر قرار باشد در آموزش و پرورش این اندیشه (مهدویت) به عنوان یك راهبرد مد نظر قرار بگیرد، ابتدا باید مطالعات آن انجام شود، بعد در مرحله برنامه ریزی و برنامه سازی قرار گیرد و سپس منجر به نتایجی شود كه پیش بینی شده است. در اقتصاد نیز ماجرا مشابه همین است. این یك نتیجه است كه از بخش های دیگر نشاءت می گیرد. یعنی تقدم با آنهاست و ابتدا باید در آن موارد دعواها حل و فصل شود تا بتوان از آن نتیجه گرفت.
مدیر مركز تخصصی مهدویت در رابطه با نقش مركز تخصصی مهدویت در كمك به ارگان هایی كه این مسئولیت را بر عهده دارند، خاطرنشان كرد: ما حداقل در حد مبانی بحث و ارایه دیدگاه های كلی آن می توانیم همكاری داشته باشیم. اگرچه تبدیل شدن این دیدگاه ها به راهبرد نیاز به كارهای اساسی دارد كه در چهارچوب های مشخص مسئله باید جانمایی شود اما آنچه كه به صورت فعلی و موجود می توانیم ارایه كنیم دیدگاه های كلی و نظری در این مسئله است.