انتظار و اقتصاد

«انتظار و اقتصاد» ترسيم‌گر گوشه‌اي از آداب و رسومي است که انسان‌هاي برگزيده هستي، يعني معصومين (عليهم السلام) در کسب روزي به آن پاي بند بودند و يک منتظر نيز بايد چنين باشد.

به رنگ طبيعت 
نمي‌دانم چه بهانه‌اي براي کار نکردن و از زير کار در رفتن مي‌توان داشت؟
چگونه مي توان نشست و چشم به دست‌رنج ديگران داشت؟
چگونه طبيعت را با رنگ‌ها و شکل‌هاي مختلفش ببينيم، و بدانيم که آنها در حال حرکت و تلاش و کوشش هستند، اما ما تلاش و تحرکي نداشته باشيم.
چگونه از ديدن خاک شرمنده نشويم؟!؛
چرا که خاک، زمينة رويش گياهان و درختان شده، ولي ما رويش و جنبشي نداشته‌ايم.
در عالمي که مورچه با آن جثّه کوچک و بي‌مقدارش، همچون ديگر موجودات، از آشيانه خارج مي‌شود و در طلب روزي خود حرکت مي‌کند و حتي با افتادن‌ها و وجود موانع، از حرکت باز نمي‌ايستد، تعجب ندارد اگر معصومين (عليهم السلام) انسان بيکار و وقت‌گذران را «مبغوض» خود بدانند.
پيامبر بزرگ ما اهل کار و تلاش جدي بود. آن حضرت به فوت و فنّ کارهاي زيادي آگاهي داشت و در هر کاري که وارد مي‌شد، با موفقيت تمام و به بهترين شکل، آن را به سرانجام مي‌رساند.
سيرة رسول امين (صلی الله عليه و آله وسلم) در امور اجرايي به گونه‌اي نبود که براي ديگران کاری بتراشد، اما خودش بي‌کار بماند. آن حضرت حتي در کندن خندق، زماني که کارها را ميان مسلمانان تقسيم نمود، خود نيز به جابجايي خاک‌ها پرداخت و شب هنگام، در شکافي که در خندق وجود داشت، به نگهباني مشغول شد.

 مطالعه متن کامل از لینک زیر:
http://www.mahdi313.com/index.html?pg=articles&id=155