مقدمه:

يكي از زيبايي‌ها و لذت‌هاي جواني، گذراندن عمر در اطاعت الهي است كه باعث توجه و عنايت ربوبي است. پيامبر مكرم اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) مي‌فرمايد: خداوند جواني را كه جواني خود را در اطاعت خدا سپري كند دوست دارد.[1]

اطاعت از امام

بايد دانست، اطاعت از وليِ خدا، همانند اطاعت از پروردگار است؛ از اين رو وظیفه بسيار لازم و ضروري جوان نسبت به امام خود، پيروي و اطاعت از امام زمان(عليه السلام) است. محبت ورزيدن بدون پيروي، مانند شعار بدون عمل است كه صداقت در آن، جايي ندارد.  خداوند متعال به پيامبرش مي‌فرمايد:

{ قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمْ اللَّهُ}[2] بگو، اگر خدا را دوست مي‌داريد، از من پيروي كنيد، تا خدا شما را دوست بدارد.

اميرمؤمنان(عليه السلام) در تفسير اين آيه مي‌فرمايد: پيروي پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) محبت خدا است.

ادعاي محبت به خالق هستي و خليفه او وقتي راست است كه شخص مدعي، پيرو اهل بيت(عليهم السلام) باشد. كسي كه ادعاي دوستي اولياي الهي را دارد، بايد عمل به خواسته آن‌ها سرلوحه اعمالش باشد و به هر اندازه در عمل با آن‌ها مخالفت داشته باشد، به همان ميزان از محبت او كاسته خواهد شد.

امام صادق(عليه السلام) مي‌فرمايد: « مَا أحبَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ مَنْ عَصاهُ»؛[3] كسي كه خدا را معصيت و نافرماني مي‌كند، او را دوست ندارد.

سپس به اين شعر تمثيل كرد:

تَعْصِي الإلَهَ وَ أَنتُ تُظْهِرُ حُبَّهِ

هذَا مَحالٌ فِي الْفِعالِ بّديعٌ

لَوْ كانَ حُبُّكَ صادِقاً لأَطَعْتَهُ

إِنَّ الْمُحِبَّ لِمَنْ يُحِّبُّ مُطيعٌ[4]

خدا را نافرماني مي‌كني، آن گاه اظهار دوستي او مي‌نمايي.

اين از كارهاي ناممكن و شگفت آور است! اگر در دوستي او صادق بودي، پيروي‌اش مي‌كردي.

زيرا محبّ، فرماندار محبوب است.

جابر مي‌گويد: امام باقر(عليه السلام) به من فرمود: آيا كسي كه ادعاي تشيّع مي‌كند، همين كه بگويد ما را دوست دارد، كافي است؟! سوگند به خدا شيعيان ما نيستند، مگر آنان كه تقوای الهی دارند و به امانتداري و زيادي ذكر خدا و روزه و نماز و نيكي به والدين و... شناخته مي‌شوند. جابر عرض كردم: اي فرزند رسول خدا! امروز كسي را به اين صفت نمي‌يابيم .

حضرت فرمود:

... آيا براي كسي كافي است بگويد: من علي (عليه السلام) را دوست دارم و ولايت او را مي‌پذيرم؛ ولي با وجود اين، در عمل كوتاهي مي‌كند؟! نه؛ چنين نيست. اگر بگويد: من رسول خدا(صلي الله عليه و آله وسلم) را دوست مي‌دارم ـ با اين كه رسول خدا(صلي الله عليه و آله وسلم) از علي(عليه السلام) برتر است ـ ولي روش او را دنبال نكند و به سنت او عمل ننمايد، دوستي او فايده‌اي براي او نخواهد داشت؛ پس، از خدا بترسيد و به آنچه پيش خدا است عمل كنيد.

بين خدا و هيچ كسي قرابت [قوم و خويشي] نيست. محبوب ترين بندگان، نزد خداي تعالي [گرامي ترين آن ها] پرهيزكارترين و فرمانبردارترين آن‌ها است. اي جابر! سوگند به خدا ! نمی‌توان به خدا تقرّب یافت، جز با اطاعت و پيروي. برائت كسي از آتش، با ما نيست و بر خداي تعالي براي كسي حجتي نيست. كسي كه مطيع خدا باشد، دوست ما و كسي كه از خدا سرپیچی کند، دشمن ماست. كسي جز با عمل و پاك دامني و پارسايي به دوستی ما نمي‌رسد.

بنابراين، عشق و عرفان به امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف)، اموری را مي‌طلبد. قطعاً امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از جوانان انتظاراتي دارد كه توجه به اين انتظارات، زمينه ساز اطاعت از امام عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است.

انتظارهاي امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از جوانان

توقعات امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از شيعيان و - به ویژه، جوانان- بسيار روشن است. پيروي و ياري رساندن به اهل‌بيت(عليهم‌السلام) مهم‌ترين و اصلي‌ترين خواسته يوسف زهرا(عجل الله تعالي فرجه الشريف) است. احترام به پدر و مادر، انصاف با مردم، دوري از گناهان، پيروي از ولايت فقيه و زمينه‌سازي ظهور، از انتظارات مسلّم امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) از جوانان است. صرف نيروها و استعدادهاي جواني در راستاي خواست امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) به آن ارزش مضاعف مي‌دهد.

همه جوانان، وقت و عمرشان را در اموري که به آن، دلبستگی دارند، صرف مي‌كنند؛ اما انتظار امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) اين است كه عمر و استعداد هركس در راه رضاي خداوند و رشد و تعالي فرد و جامعه صرف شود و در راه باطل صرف نشود.

جواني، دوره شور و تلاش است، و جوانان به طور قطع پرتلاش و پرتوان هستند؛ اما اين قدرت و شور در چه راهي بايد مصرف شود؟ البته بسيار روشن است كه ورزش، رشد استعدادها، تفريح سالم و سرگرمي‌هاي سازنده، هيچ اشكالي ندارد؛ ولي تلاش در جهت امور ضروري و مشغول شدن به مسائلي كه آينده ما را رقم مي‌زند، درجه اول اهميت را دارد و بسيار ضروري و شايسته است كه در اين وادي قدم برداریم.

اميرمؤمنان حضرت علي(عليه‌السلام) توصيه مي‌فرمايد: كسي كه خود را به امور غير ضروري مشغول كند، امور ضروري را از دست مي‌دهد.

نتیجه:

با توجه به ضرورت مباحث مهدويت، به كار بستن نيروي جواني در اين راه، از انتظارات امام زمان(عليه‌السلام) است. البته اگر در اين فرصت، لغزشي هم صورت پذيرد، از چشم امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) مخفي نمي‌ماند؛ ولي آن امام مهربان، براي توفيق جوانان در اين راه دعا مي‌كند.

با وجود آن که سيماي برخي جوانان در تابلوي آخرالزمان منفي بيان شده‌است، روزنه‌هاي اميد زيادي به سوي جوانان باز است و مي‌توانند، تصوير مثبت و زيبايي را از خود به جهانيان ارائه دهند.[5]

پی‌نوشت‌ها:

[1]. کنزل العمال، متقی هندی، حدیث 43060.

[2]. آل عمران، آیه 31.

[3]. بحار الأنوار - العلامة المجلسي - ج ٤٧ - الصفحة ٢٤.

[4]. الأمالی للصدوق، 578 -790؛ فلاح السائل، 158؛ تحف العقول، 294.

[5]. انتشار یافته در سایت؛  https://rasekhoon.net/article/show