مقدمه:

از آسیب هایی که در عصر غیبت برای منتظران اتفاق می افتد، مدعیانی هستند که بی دلیل یا به ساده‌ترین اتفاق، ادعای ملاقات می کنند، یا کسانی که تمام وظیفه خویش را رسیدن به دیدار حضرت   می‌پندارند واز باقی وظایف غافل شده وافراد را تنها به این عمل، به عنوان برترین وظیفه، فرا می‌خوانند.

پيامدهای ملاقات گرایی

1. يأس و نااميدي در اثر عدم توفيق ديدار.

2. توهم گرايي و خيال پردازي. 

3. رويكرد به شيّادان و مدّعيان مهدويت، نيابت و مدّعيان ملاقات.

4.  دور ماندن از انجام وظايف اصلي، به دليل اهتمام بيش از اندازه و غير متعادل به ديدار.

5.  بدبيني به امام(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به علت عدم ديدار. 

خاستگاه ملاقات گرایی

1. نبود بصيرت و آگاهي نسبت به دين و نشناختن وظايف اصلي و فرعي.

2. توهم  و خيال پردازي.

3. هواي نفس.

درمان ملاقات گرایی

مهم ترين راه درمان اين آسيب، توجه و رويكرد به منابع اصيل، معارف ناب دين در پرتو مراجعه به علماي راستين است كه در اين صورت، براي ما روشن مي‌شود كه بسياري امور مطلوب و خوب هستند، امّا خداي متعال آن‌ها را به عنوان وظيفه بر دوش ما ننهاده (مانند ملاقات حضرت ولي عصر) يا اين كه در ميان تكاليف و وظايف ديني رتبه بندي وجود دارد و در مقام عمل، لازم است به درجه اهميت و ضرورت آن ها توجه شود. به راستي در ميان وظايفي مانند تقوا، خودسازي، تكاليف اجتماعي، انتظار و ... ملاقات چه جايگاهي دارد؟!

[1]. مدتي قبل، در نشريه خورشید مکه،[1] آيه و عبارتي منسوب به امام زمان(علیهم السلام) چاپ شده بود و به خط ايشان، (با تصريح اين كه دقيقاً از روي خط امام، تصوير گرفته‌اند) اما متوهّمان غافل از اين بودند كه آيه نوشته شده كاملا اشتباه است. (يعني نعوذبالله امام آيه را اشتباه نوشته است)

[2]. همايشي دانشجويي دريكي از شهرها برقرار شده بود. پس از پايان همايش، دانشجويي مي‌گفت: مدتي جمكران مي‌آمدم براي اين كه آقا را ببينم، چون موفق نشدم قهر كردم.[2]

نتیجه:

برخی تمام همّ خویش را در دیدار امام خلاصه کرده اند. اینان به دیگران نیز این گونه القاء می‌کنند، گویا هیچ وظیفه ای جز دیدار امام ندارند. غافل از این که آنچه مهم است؛ توجه و عنایت امام است. ولی فراموش نکنیم دوران، دوران غیبت است وقرار نیست همه به خدمت امام برسند. بنابراین تأکید زیاد بر دیدار وملاک محبوبیت و معنویت را دیدار امام قرار دادن، باعث یأس و ناامیدی (در اثر عدم دیدار) و تکذیب باور مهدویت است. ددیدار امر مطلوبی است: اما آنچه مهم است و ویژگی منتظران امام است، انجام وظایفی است که برای او رقم زده‌اند.

پی‌نوشت‌ها:

[1]. خورشید مکه، ش 17 و 21.

[2]. انتشار یافته در سایت؛ ttps://www.ziaossalehin.ir/fa/book/13077.