السَّلَامُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْأَيَّام[1]
سلام بر بهار عالميان و خرّمي روزگاران
بي تو هر بهاري خزان است و با تو هر فصلي بهار. با تو هر دل غمديده اي شاد است
و بي تو هر سعادتمندي غمگين.
كجا بايد تو را جستجو كنم؛ اي معنا بخش هستي و قوام بخش گيتي! اي خلاصه همه خوبي‌ها[2] و خط بطلان بر همه نامردمي‌ها![3] اي خورشيد حقيقت و ماه تابان![4] اي آخرين ذخيره خدا![5]
بهار پيوندي است دوباره با سرآغاز حيات و جوشش. بار ديگر زندگي و بالندگي. و اين خود تلنگري است چند باره در آغاز هر سال، براي حركتي دوباره در مسير كمال. الگويي است براي تغيير از زندگي مرده به حياتي پرتلاش، كه محصول آن را به زودي درو خواهيم نمود.
نماد سرسبزي بيروني است كه نشاط و سرزندگي دروني را در پي خواهد داشت.
او كه بيايد هميشه بهار خواهد بود؛ فصل رويش و بالندگي. دست خويش را بر سر مردمان خواهد كشيد و عقل‌ها را صد افزون خواهد نمود. زمين ذخاير خويش را سخاوتمندانه عرضه خواهد كرد و آسمان باران رحمتش را بي دريغ هديه خواهد نمود. ظلم و بي عدالتي از زمين برچيده شده، عدالت، امنيت و دين برقرار خواهد شد.
به جاي هواي نفس، علم قرآن حاكم گشته و به جاي خود خواهي، مردم به خداخواهي روي خواهند آورد. دريچه‌هاي علم مفيد به روي مردم گشوده خواهد شد؛ همان علمي كه پيامبر خدا صل الله عليه و آله و سلم شهر آن بود و امام علي عليه السلام دروازه آن. زنان و دختران به جاي بازيچه هوسهاي مردان بودن، به كرامت و بزرگي انساني خويش خواهند رسيد. رهزنان فرهنگي خلع سلاح شده و اخلاق و كرامت انساني جايگزين رذالت خواهد شد.
ثروت‌هاي جامعه فزوني يافته و به عدالت و مساوات بين آحاد مردم تقسيم خواهد شد؛ به گونه‌اي كه ديگر نيازمند و فقيري باقي نخواهد ماند. كينه و دشمني از ميان مردم رفته و رفاقت و مدارا جريان خواهد يافت.
ظالمان و زورگويان را به زير كشيده و مستضعفان را حاكم و وارث زمين خواهد ساخت.[6]
اين حيات واقعي و بهار جاوداني است.
بايد در اين بهار و هر بهار، بار ديگر به حيات انديشيد. بايد زندگي را دوباره شناخت و راه را دوباره ديد و با تو اي رهبر! عهدي دوباره بست. از جنس نور و باران؛ از جنس روشنايي و طراوت؛ از جنس حركت و تلاش.
خدايا اين نوروز را نوروز موعود شيعه قرار ده.
آمين
________________________
[1]. بحارالأنوار، ج99، ص101.
[2]. همان، ص83 (الْمُنْتَهَى إِلَيْهِ مَوَارِيثُ الْأَنْبِيَاءِ وَ لَدَيْهِ مَوْجُودٌ آثَارُ الْأَوْصِيَاء).
[3]. مستدركالوسائل، ج12، ص282، (يَمْلَأَ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا).
[4]. بحارالأنوار، ج99، ص101، (السَّلَامُ عَلَى شَمْسِ الظَّلَامِ وَ بَدْرِ التَّمَام).
[5]. همان، (السَّلَامُ عَلَى بَقِيَّةِ اللَّهِ فِي بِلَادِه).
[6]. در روايتي از امام صادق7 رسيده است: «ما در نوروز انتظار فرج را داريم». (بحارالانوار، ج52، ص308).
پدیدآونده: محمد مهدی یاوری
