ماهی در آسمان شبهای روشن از کعبه ی معظمه طلوع می کند. آن ماه منیر، صدیق اکبر، فاروق اعظم، یعسوب الدین، ولی الله، حیدر کرار، کلمه الله العیا، حجة العظمی و آیة الله الکبری، أَبُو الْأَئِمَّهِ الزُّهَرِ، باب علم نبوی، سیدالوصیین، امیر المومنین حضرت علی (علیه السلام) است. ذکر اوصاف با عظمتش چنان از حد فزون است که حضرت ختم المرسلین (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیانی زیبا در شأن آن والامقام چنین می فرمایند: «ای ابا الحسن! اگر دریاها مرکب، درختان جنگلها قلم، انسانها نویسنده و جِنیّان حسابگر شوند نمی توانند فضائل تو را بشمارند.». [1] روز میلاد با سعادت مولی الموحدین حضرت علی (علیه السلام) را منتظران فرزندش «روز پدر» نام نهاده اند و این نامگذاری بدین سبب است که حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «يَا عَلِيُّ أَنَا وَ أَنْتَ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّةِ [2]
سفارش نورانی پدر امت به منتظران فرزندش
«اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَيأسُوا مِن رَوحِ الله» همواره در انتظار فرج و ظهور صاحب‌الزمان (عليه‌السلام) باشيد و يأس و نااميدي از رحمت خدا به خود راه مدهيد. [3] حضرت در جای دیگرکه بهترین بشارت و هدیه امیر المومنین (علیه السلام) به همه مهدوی باوران و شیعیان دوران غیبت است چنین منتظران واقعی را هم درجه خود در قیامت دانسته می فرمایند: «أَلَا فَمَنْ ثَبَتَ مِنْهُمْ عَلَی دِینِهِ جوَج لَمْ یَقْسُ قَلْبُهُ لِطُولِ أَمَدِ غَیْبَةِ إِمَامِهِ فَهُوَ مَعِی فِی دَرَجَتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛[4] هر که در آن دوران در دینش استوار باشد و قلبش به واسطه طول غیبت امامش سخت و قسی نشود، او در روز قیامت هم درجه من است.»
آنچه در منتظران واقعی باید بدان توجه داشته باشند، فضیلت انتظار است؛ البته انتظار سازنده و فضیلت ساز.
انتظار سازنده، یعنی خود را برای دوران ظهور آماده کردن و با هر کجی و گناه در خود و دیگران مبارزه نمودن. انتظار، یعنی ایجاد لیاقت برای دیدار و پیشواز امام خویش که به وسعت هستی نورانیت و روشنایی دارد و انتظار، یعنی آماده شدن برای جامعه عدل مهدوی که به دور از هر گونه ظلم و ستمگری است.
در جایی دیگر، امام علی (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده است که فرمود: «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ؛[5] برترین عبادت انتظار کشیدن برای فرج و ظهور مهدی [علیه السلام] است.»
طبق فرمایشات گوهر بار مولا امیر المومنین( علیه السلام) شایسته است که در تمام لحظات عمر، اصل عبادتمان را ذکر و معرفت امام زمان مان قرار دهیم
که طبق فرمایش امام رضا( علیه السلام) ؛ امام همدم و رفیق است و پدر و مهربان ....[6]
پی نوشت ها:
[1]. کشف الغمه، اربلی ج 1، ص 111، استرآبادی در تأویل الآیات، ج 2، ص 888.
[2]. الأمالی (للصدوق) , جلد۱ , صفحه۶۵۷
[3]. بحار، ج ١٥، ص ١٢٣
[4]. کمال الدین، ج 1، صص 563 ـ 564، ح 14.
[5]. همان، ص 537، ح 6.
[6]. بحار ، ج 25، ص 123، ح 4
نویسنده: حمیده بناوند
