مقدمه:
گل های باغ، چشم به راهند تا سایه باغبان مهربان را بر سر خود ببینند و از دستان پرمهر او آب حیات بنوشند و دل های مشتاق بی تابند تا عنایت شورآفرین باغبان هستی را لمس کنند. به راستی انتظار چه زیبا و شیرین است؛ اگر زیبایی آن در کام دل چشیده شود.
فطری بودن ظهور مصلح
برخي شرق شناسان[1] به دنبال زميني معرفي کردن دين اسلام، اصرار دارند اعتقاد به مهدويت و ايمان به وجود حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) را واکنشي در مقابل وضع آشفتۀ مسلمانان در دوران سخت تاريخ اسلام معرفي کنند؛
در حالي که اعتقاد به ظهور مصلح و موعود جهاني و انتظار کشيدن براي او، ريشه در فطرت انسان دارد.هر انساني در نهاد خويش «عشق به زيبايي»، «عشق به نيکي» و «عشق به آگاهي» دارد و به اميد دستيابي به آن‌ها براي آينده تلاش مي‌کند. به عبارت ديگر، عشق به تکامل، شعلۀ جاويداني است که سراسر وجود آدمي را فرا گرفته است؛ او مي‌خواهد بيشتر بداند؛ زيبائي‌ها را بيشتر ببيند و از نيکي‌ها بيشتر بهره ببرد. اين ميل، ممکن است گاه کمرنگ شود ولي از ميان نمي‌رود. اگر عشق و علاقۀ اصيلي در وجود ما ريشه دارد، دليل بر اين است که معشوق و هدف آن در جهان وجود دارد و قابل تحقق است. يعني اگر تشنه مي‌شويم و علاقۀ شديد به نوشيدن آب داريم، نشانۀ اين است که آبي در جهان هستي وجود دارد وگرنه دستگاه آفرينش تشنگي آن را در وجود ما قرار نمي‌داد. در نتيجه اگر انسان‌ها در درونشان عشق به زيبايي و نيکي و دانش شعله مي‌کشد و انتظار تحقق آن‌ها را در جهان آفرينش دارند، زمينه‌اي براي ارضاي اين نيازهاي فطري بايد باشد. از طرف ديگر همگاني بودن اعتقاد به مصلحي که مي‌آيد و جهان را سرشار از صلح، دوستي، عدالت و آباداني مي‌کند[2]، نشانگر فطري بودن اين باور است؛ زيرا چيزي که زائيدۀ شرايط خاص و محدودي باشد، نمي‌تواند عمومي و فراگير شود.
پروردگار آدميان وعده داده است با آمدن موعود جهاني، امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، آن آيندۀ تابناک خواهد رسيد. نور و روشنايي سراسر جهان را فرا خواهد گرفت و تاريکي و سياهي از ميان خواهد رفت و البته وعدۀ خداوند تخلف بردار نيست.[3]
نتیجه:
انتظار ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) يعني انتظار معنويت، عدالت، برادري و برابري، عمران و آباداني زمين، امنيت و آرامش، شکوفايي عقل و دانش، رفاه و آزادي بشر و هر آنچه پيامبران الهي و پيشوايان دين مژدۀ تحقق آن را داده‌اند[4]. « أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَريبٍ».[5]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. ر.ک: مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) از صدر اسلام تا قرن سيزدهم، نوشته دار مستتر، ص5.
[2]. ر.ک: موعودي که جهان در انتظار اوست، علي دواني.
[3]. سوره نور، آيه 55. تذکر اين که در بيش از بيست جاي قرآن کريم، تخلف بردار نبودن وعده‌هاي الهي بيان شده است.
[4]. برگرفته از کتاب حکومت جهاني مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، اثر آيت الله مکارم شيرازي.
[5]. سوره هود، آيه 81.
پدید آورنده:سيد حسن زماني
