امام خمینی(رحمت الله علیه)، شیوه تدریس و درس دادنشان متفاوت از سایر علما بودند. ایشان به روشی متفاوت درس ها را ارائه می دادند. در کلاس ایشان هر شخصی می توانست اشکال خود را بیان و پاسخ آن را دریافت کند.
مطالعه همیشگی امام خمینی (رحمه الله)
آیت الله سبحانی می گوید:
«زمانی که سن امام داشت از پنجاه سال تجاوز می کرد، گاهی شش ساعت پی در پی مطالعه می کردند. در سال 1370( ه . ق) برابر با 1330 شمسی، سه ماه تابستان را در محلات گذرانیدند. در این مدت، پس از صرف صبحانه، از ساعت شش تا دوازده مشغول مطالعه می شدند و هرگاه نوعی خستگی و یک نواختی در کار خود احساس می کردند، خود را با نگارش اندیشه هایشان سرگرم می کردند
حساسیت در حضور بموقع
آن موقع در قم از تاکسی و اتوبوس خبری نبود فقط درشکه به تعداد کم بود. افرادی که برای رسیدن به درس ایشان ناگزیر بودند یک ساعت پیاده حرکت کنند، آنها از استاد آموخته بودند که در راه وقت را با بحث کردن با همدرس خود پشت سر بگذارند.
درس صبح امام ساعت هشت شروع می شد. آنقدر در مورد وقت حساسیت داشتند که اگر کسی می خواست در راه با معظم له صحبت کند، نمی توانست ایشان را متوقف سازد که ایشان دیرتر به مقصد برسند. همانطور که حرکت می کردند، پاسخ سؤالها را می فرمودند.
درک و هضم قبلی مطالب و دسته بندی آنها
امام (رحمت الله علیه)، وارد هر مطلبی می شدند، قبلاً آن را نه تنها مطالعه و مطالب آن را دسته بندی نموده بودند، بلکه دربارۀ موضوع بحث هم کرده و نظر اجتهادی خود را هم نوشته بودند و با نظر مشخص وارد بحث می شدند و دلیل های مورد نیاز را ارائه می دادند. به تعبیر دیگر اول خود مطلب را درک و هضم نموده بعد آن را عنوان می کردند. این خود بهترین روش درسی است و شاگرد را محقق بار می آورد.
منبع:
برگرفته از کتاب سلسله موی دوست
