مقدمه:
هركس به فكر و مرام و مكتبي عقيده و باور داشته باشد و آن را درست و حق بشناسد، بايد در راه ترويج و تبليغ آن بكوشد و هرچه بيشتر افراد را وارد آن مرام و معتقد به آن فكر و عقيده كند.از ديرباز، كافران و فاسقان و بي دينان، سعي مي كردند ديگران را به كفر و فسق و بي ديني بكشانند. در مقابل، پيامبران و امامان و صالحان و مصلحان مي كوشيدند ديگران را از بي ديني و انحراف نجات داده، به ايمان و پاكي و راه حق دعوت كنند.
عقيده به وجود امام زمان و انتظار آمدن يك مصلح جهاني و اعتراض به فساد و جور حاكم بر زمان و ايستادگي در مقابل امواج بي ديني و ترويج گناه، از جمله اين اعتقاد هاست. منتظر راستين، بايد فرهنگ انتظار را ترويج و تبليغ كند و بي خبران از اين وادي را به درون اين دايره نوراني وارد سازد و شوق مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و انتظار ظهور را در دل ها روشن كند.
به سست ايمان ها در اين مورد، بايد ياري رساند كه ايمانشان تقويت شود.به گرفتاران شبهه درباره مهدويّت، بايد كمك كرد تا سؤالات و شبهاتشان پاسخ داده شود.
به آنان كه دور از وادي محبت به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و دعاي توسّل و ندبه و نيمه شعبان و زيارت آل ياسين و... هستند، بايد جلوه ها و جاذبه هاي اين وادي را نشان داد تا جذب شوند.
كتاب ها و جزوات خوب، غني، روان و قانع كننده درباره امام زمان و انتظار فرج و حكومت جهاني مهدوي و طول عمر امام عصر و عنايات خاص او به شيعه و... را بايد منتشر كرد؛ به نوجوانان و جوانان در سطح گسترده با برگزاري مسابقات و مطالعات در اين مورد آموزش داد، تا شور مهدي باوري و شوق انتظار فراگير شود.
به آنان كه خود را منتظر امام زمان مي دانند و تنها به خواندن دعاي ندبه يا رفتن به مسجد جمكران بسنده مي كنند، بايد پيام انتظار و بُعد عملي اين عقيده و رسالتِ حضور در برنامه هاي عملي اصلاح مفاسد و زمينه سازي براي عصر حضور را رساند تا با تكليف عصر غيبت آشنا باشند.
به آنان كه محبت و عشق امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را دارند و دوستدار ديدن چهره آن حضرت اند، ولي از مباني ديني و تكاليف شرعي و پاي بندي به حلال و حرام فاصله دارند، بايد آموخت كه عشق واقعي، عاشق را به همراهي و همرنگي مي كشد و مشتاق ديدار، بايد با تقوا و ترك گناه، زمينه اين ديدار را فراهم كند، چون با چشم آلوده، نمي توان به آن جمال نوراني و پاك نگاه كرد.
يك مسلمان منتظر، همچنان كه در تب و تاب امام زمان و فرا رسيدن دوران ظهورش مي سوزد، بايد اين تب و تاب را به ديگران هم منتقل كند، تكثير نيرو كند، به تربيت نسل منتنظر بپردازد، بيزاري از ستم و فساد و عشق به عدالت و قسط را در درون جان ها برافروزد، و از اين كه ديگران گرفتار گناه و فساد و دوري گرفتن از احكام خدا و بيگانه شدن با فرهنگ اهل بيت اند، غصه دار شود و بسوزد و در نجات آنان بكوشد.
ديگران براي جذب افراد به گناه و بي بند و باري و بي اعتقادي به مكتب و دين، تلاش مي كنند، پول خرج مي كنند، برنامه و نيرو دارند، نقشه هاي كوتاه مدت و درازمدّت دارند، از جاذبه هاي هنري و از تكنولوژي روز و از رسانه هاي ارتباطي و از جديدترين فناوري هاي اثرگذار بهره مي گيرند.
انتظار مي رود دلسوزان و خداباوران و مهدي ياوران و معتقدان به فرهنگ انتظار هم، به همان اندازه بلكه بيشتر، در خنثي سازي تبليغات سوء آنان و دعوت به اين ارزش هاي الهي كوشا باشند و هزينه كنند و برنامه و اقدام هماهنگ داشته باشند و نگويند كه: خدا خودش اصلاح كند! يا نگويند: خدا كند آن مصلح جهاني بيايد و جهان را سروسامان دهد. پس وظيفه ما چيست؟ چگونه مي توانيم در اين عصر، ياور امام زماني باشيم كه هنوز ظهور نكرده است؟ جز با ترويج دين و مبارزه با مفاسد و تربيت نسلي مؤمن و معتقد؟!
در دعاها آمده است: وَ اجعَلْنا مِمّن تَنْتَصِرُ بِه لِدينك... ؛[1] خدايا ما را از كساني قرار بده كه به وسيله آنان، دين خود را ياري مي كني.
ترويج و تبليغ فرهنگ انتظار، يكي از راه هاي ياري دين در اين عصر غربت دين است و دعوتگر بودن به سوي حق و مبارزه با باطل و انديشه هاي غلط و باورهاي انحرافي، حركت در خطّ امام زمان است. آن حضرت در نامه اي خطاب به ابراهيم بن مهزيار فرمود: اَرجُو يا بُنَيَّ! اَنْ تَكُونَ اَحَدَ مَنْ اَعَدَّهُ اللهُ لِنَشْـرِ الحَقِّ وَ طَيِّ الباطِلِ و اِعلامِ الّدينِ وَ ِإطفاء الضَّلال ؛[2] فرزندم! اميدوارم تو يكي از كساني باشي كه خداوند، او را براي گسترش حق و نابودي باطل و بلند آوازه كردن دين و خاموش كردن ضلالت و گمراهي آماده ساخته است.
اين خطاب، نشان مي دهد كه در عصر غيبت، هر شيعه آگاه بايد در اين مسير اقدام و عمل داشته باشد و تفكّر ديني و انديشه مهدوي را نشر دهد و تبليغ كند.
پی نوشت ها:
[1]. جمال الاسبوع، ص309.
[2]. غيبت طوسى، ص361.
برگرفته از کتاب زندگی مهدوی
