حضرت زینب(سلام الله علیها) بانویی است تربیت یافته مکتب ولایت که از شأن و منزلت والایی برخوردار بوده و می توان از زوایایی مختلفی شخصیت ایشان را مورد توجه قرار داد. ما در این جا یکی از زوایای شخصیتی ایشان یعنی پرستاری حضرت زینب(سلام الله علیها) را که در واقعه کربلا به ظهور رسید، به صورت مخصتر بررسی خواهیم نمود.
امام سجاد(علیه السلام) فرمودند: شبی که فردای آن پدرم به شهادت رسید من تشنه بودم و عمه ام زینب(سلام الله علیها) نزد من بود و از من به نیکوترین صورت پرستاری کرد.[1] پرستاری حضرت زینب(سلام الله علیها) آن هم به نیکوترین صورت، از امام زمان خویش بهترین شاهد بر علّو مقام آن بانو است. این پرستاری تنها در مورد حضرت سجاد(علیه السلام) نبود، بلکه روایتی از امام زین العابدین(علیه السلام) بیان گر عملکرد فراگیر این بانوی مکرمه می باشد، چنانکه امام سجاد(علیه السلام) فرمود: عمه ام زینب(سلام الله علیها) ، غذا را میان بچه ها تقسیم می کرد و خود رنج گرسنگی را تحمل می نمود.[2] همچنین روایت است که وقتی یزید فریب کارانه از عمل خود اظهار پشیمانی نمود، پشیمان شده از امام سجاد(علیه السلام) خواست هر حاجتی که دارد بازگو نماید تا او آنها را برآورده سازد، اما امام سجاد(علیه السلام) فرمود: در هر کاری با زینب(سلام الله علیها) سخن می گویم، چرا که او پرستار یتیمان و غمگسار اسیران است.[3] روایات فوق، بیانگر جامعیت شخصیت برجسته حضرت زینب حتی از نظر علمی و معرفتی است. ایشان نه تنها به مداوای زخم های جسمی می پرداختند، بلکه زخم های روحیِ اهل بیت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و امام حسین(علیه السلام) را در مسیر اسارت تسکین می دادند.
تکمیل رسالت تبلیغی امام حسین(علیه السلام) نیز از کار آمد ترین اموری بود که این نماد و الگوی پرستاری از خویش نشان داد که حقیقتاً درسی است برای تمام پرستاران عصر غیبت امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ؛ چرا که پرستاران مهدوی نیز علاوه بر حرفه مقدس خویش باید ولایت مداری و رسالت خویش نسبت به امام خود را ادا نمایند.
جایگاه پرستاران مهدوی در عصر ظهور
از مفضل بن عمر نقل شده که امام صادق(علیه السلام) فرمود:
يَکِرُّ مَعَ القائمِ( ثلاثَ عَشَرةَ امرأةً... يُداوِينَ الجرحی و يُقَمْنَ المرضی؛ [4] همراه قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) سیزده زن خواهند بود؛ گفتم آنها را برای چه کاری می خواهند؟ حضرت فرمود: به مداوای مجروحان پرداخته و سرپرستی بیماران را به عهده خواهند گرفت.
در بعضی از روایات آمده که چهارصد زن هنگام قیام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) آن حضرت را همراهی مي کنند که اکثریت آنها در بخش بهداشت و درمان مشغول فعالیت هستند.
با توجه به مطالب ذکر شده، جایگاه مهم پرستاری در دوران عصر ظهور را می توان فهمید. البته باید دانست که کار آنان فقط مداوای مجروحان نیست، بلکه همانند حضرت زینب(سلام الله علیها) هم پرستاری و هم دلداری و تقویت روحیه جوانمردی و ایمان گرایی و هم حفظ و حراست از کیان ولایت، از عمده ترین کار آنها محسوب می شود و در این جهت حضرت زینب(سلام الله علیها) اسوه ای است کامل برای همه پرستاران است.
پی نوشت ها:
[1].ارشاد، شيخ مفيد، ج 2، ص93.
[2].وفيات الائمه، ج2، ص 237.
[3].خصائص الزينبيه، ص209.
[4].دلائل الامامة، ص484.
برگرفته از کتاب بایسته های زنان منتظر، نگارنده: حسین علی عبداللهی.
