محمدحسن میرزای شیرازی، معروف به میرزای شیرازی بزرگ، از بزرگترین فقها و مراجع تقلید مجاهد ایران در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری می‌باشد. ایشان، ابتدا در اصفهان تحصیل کرد و سپس به نجف رفت و در حوزه درس صاحب جواهر شرکت کرد و بعد از او به درس شیخ انصاری رفت و از شاگردان مبرز و طراز اول شیخ شد
بعد از شیخ انصاری مرجعیت عامه یـافـت در حـدود ۲۳ سـال مرجع علی الاطلاق شیعه بود او بود که با تحریم تنباکو، قرار داد معروف استعماری رژی را لغو کرد
شاگردان زیادی در حوزه درس او تربیت شدند، از قبیل آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم طباطبائی یزدی، حاج آقا رضا همدانی، حاج میرزا حسین سبزواری، سید محمد فشارکی رضوی، میرزا محمد تقی شیرازی و غیر اینها از او اثری کـتبی باقی نمانده است، وی در سال( ۱۳۱۲ ه ق) درگذشت
اایشان از نظر اخلاق و رفتار و مسائل انسانی و معنوی، و در قیام به وظایف شرعیه،در غایت کمال و اوج اشـتـهـار بود حکایات و نوادر بسیاری از حالات روحی و معنوی او را نقل کرده اند که مجموع این حـالات، او را بـه رتـبه ای از مراتب سازندگی رسانده است که به اصطلاح علمای وقت، به او لقب مـجـدد و احـیاگر مذهب را داده اند که درراس هر قرن، یک فرد از میان جمع اخیار و رجال عـلـمـی مـی درخشد و تجدید کننده و احیاگر اصول معارف علمی و عملی مذهب می شود
منتظر واقعی
از مرحوم آیت الله میرزای شیرازی ، صاحب فتوای تنباکو سوال کردند : اگر به شما بگویند یک هفته یا یک ماه بیشتر زنده نیستید ، شما در این مدت کوتاه چگونه زندگی می کنید؟
آن منتظر واقعی امام زمان (علیه السلام) فرمود: همین طور که الان زندگی می کنم.
حال اگر این سؤال را از ما بپرسند ، شما چه جوابی می دهید؟!!
پی نوشت:
1.برگرفته از ویکی فقه
