تربیت با یاد یار

یکی از شئون وجودی امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) تربیت نفوس آماده و انسان هایی که استعداد رشد و تعالی را دارند چنان که در زیارت آل یاسین خطاب به حضرتش می گوییم:«السلام علیک یا داعی الله و ربّانی آیاته؛ سلام بر تو ای دعوت کننده انسان ها به خدا و سلام بر تو ای ربانی آیات خدا». از حضرت آیت الله بهاءالدینی (ره) این عارف کم نظیر پرسیدند که «ربانی آیاته» یعنی چه؟ ایشان فرمودند: «یعنی مربی نفوس، یعنی تربیت کننده جهان، یعنی تربیت کننده انسان و غیر انسان، امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)است.» حال اگر بخواهیم تحت تربیت بهترین مربی اخلاق، قرار گیریم، مقدمه اش ذکر و یاد ایشان است.

اصولاً انسان در فکر هرچه باشد، فکر و روحش به همان افق تمایل پیدا می کند؛ یعنی اگر خدای نکرده کسی در فکر و یاد گناه باشد، آرام آرام به سمت گناه سوق پیدا می کند کما اینکه اگر کسی در فکر کارهای نیک و کمک به دیگران باشد او نیز به همان کارها، توفیق پیدا خواهد کرد. حال، چه یادی بهتر و نورانی تر از یاد یوسف زهرا (عج الله تعالی فرجه الشریف) که قلب ها را پر از نور و فکرها را پر از نیت های خیر و نورانی می کند. البته اگر این یاد، به ندرت و تنها در گرفتاری ها و مشکلات باشد، اثر تربیتی مؤثری ندارد؛ اما اگر تداوم داشته باشد، اثرش همان رشد و تعالی در تحت تربیت و سرپرستی ایشان خواهد بود.

آیت الله مصباح یزدی به این نکته به خوبی اشاره کرده اند که:«در پرتو توجه مداوم به ساحت نورانی مولایمان حضرت حجت بن الحسن – ارواحنا لتراب مقدمه الفداء- می توانیم مشمول ولایت و عنایت خاص حضرت و دعاهای ویژه و خالصانه اش شویم. توجه حقیقی به آن وجه خدا در واقع پیوند قطره ای ناچیز به اقیانوس عظمت و نورانیت است که احساس تاریکی و تنهایی مان را به روشنی و یگانگی مبدل می سازد. توسل واقعی به آن منبع قدرت و معنویت، سدّ محکمی است که ما را مقابل جمیع وسوسه های شیطانی و آفت های دنیایی و آخرتی مصون و محفوظ نگاه می دارد».

ما برای سیر الی الله، و رسیدن به انسان کامل، چاره ای جز مدد از معیار انسانیت نداریم و این مدد در سایه یاد و توجه به مظهر اسماء الهی، امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) حاصل خواهد شد.