بالاخره ما كه نان امام زمان علیه السلام را می خوریم باید چند ساعت به آن حضرت(عج) اختصاص دهیم. اگر امام زمان(عج) دلی خوش از ما نداشته باشد؛ كسی دیگر را هم ندارد كه ایشان را یاری كند. حجت الاسلام قرائتی از معدود چهره های موفق در عرصه های تبلیغ دین و تفسیر قرآن كریم است كه هم محبوبیت ویژه ای در میان مردم دارد و هم اقشار مختلف از هر سنی و هر صنفی پای سخنان او می نشینند و به یُمن كلام روان و پرجاذبه و درعین حال عامه فهم او دست پر و راضی از پای سخنان او برمی خیزند.
به گزارش روابط عمومی مركز تخصصی مهدویت، آنچه می خوانید سخنان این مفسر و مبلغ موفق مردمی است كه در رابطه با امام زمان علیه السلام ایراد و در فصلنامه «انتظار» درج شده است.
«برای حضرت مهدی علیه السلام عاشق درست كنید و خودتان نیز عاشق باشید. در عشق باید ابتدا خودتان بسوزید تا در دیگران اثر داشته باشید. تا یك ورق كاغذ نسوزد، جنگل آتش نمی گیرد. باید خودتان را ذوب كنید تا بتوانید عاشق شوید.
من خوشحالم كه در بین شما نفس می كشم شما آمده اید تا درباره امام زمان علیه السلام اطلاعات اضافه ای داشته باشید و بتوانید به سوالات و شبهات پاسخ بدهید. خداوند ان شاءالله همه ما را مورد دعای خاص امام زمان(عج) قرار دهد و ما را به خدمتگذاری خودش بپذیرد و این منت نوكری را از ما پس نگیرد.
یك روز در محضرآیت الله العظمی گلپایگانی (ره) بودیم. ایشان مقداری گریه كردند بعد هم درس دادند و رفتند. گفتیم: گریه آقا برای چه بود؟ عده ای به خانه ایشان رفتند و پرسیدند: آقا امروز خیلی گریه كردید، فرمودند: بله به من گفتند كه از اوقاف دولت پهلوی، پول آورده اند تا طلبه ها را بخرند. دو سه طلبه هم به علت فقر، پول را گرفته و جزو اوقاف شده اند. بعد این جمله ی عجیب را گفتند كه: هر طلبه ای پول گرفت، نگوید من پول گرفتم؛ بلكه بگوید: قابل نبودیم، امام زمان(عج) بیرونمان كرد.
آقای آیت الله وحید خراسانی می فرمود: «من الان كه پیر شده ام دارم فكرمی كنم چند ساعت در اصول تدبر كردم؟ چند ساعت در قرآن تدبر كردم؟ روز قیامت چه جوابی خواهم داد؟»
بالاخره ما كه نان امام زمان علیه السلام را می خوریم باید چند ساعت به آن حضرت(عج) اختصاص دهیم. اگر امام زمان(عج) دلی خوش از ما نداشته باشد؛ كسی دیگر را هم ندارد كه ایشان را یاری كند. با این حال ما را دوست دارد.
در حدیثی آمده است كه امام علیه السلام فرمودند: «اگر دعای من پشت سر شما نبود، دشمنان شما را قورت داده بودند.» در حدیثی دیگر می فرمایند: «روزی صدبار من به شما دعا می كنم.»
از امروز دیگر برای خودمان صدقه ندهیم اول برای امام زمان علیه السلام صدقه بدهیم، بعد برای بقیه. از حالا باید رفتار و گفتارمان تغییر پیدا كند و تمام وجودمان چیز دیگری شود.
اگر در خانه خطاطی می كنیم، با یاد مهدی(عج) خطاطی كنیم. اینها مسایل علمی نیست؛ بلكه عشقی و ذوقی است. اگر علم، عشق، مطالعه تلاش و در خانه همسایه ها زدن با هم جمع شود، نتیجه خوبی خواهد داشت.
ما باید تلاش كنیم و تنها خدا را در نظر داشته باشیم. با خود بگوییم: ما می خواهیم برای امام زمان(عج) كار كنیم و سرباز فداكاری برای او باشیم؛ بقیه كارها با خدا. او پیامبرش را در غار با تار عنكبوت حفظ كرد، این همه آهن و چدن هیچ كاره بود. اشرف مخلوقات، به وسیله «اوهن البیوت» حفظ شد. اگر خداوند آن بركتی كه به تار عنكبوت داد به ما بدهد چه می شویم؟ آن تار عنكبوت، پیغمبر صل الله علیه وآله را حفظ كرد، خدا نیز به وسیله حضرت مهدی علیه السلام ما را حفظ می كند.
درباره قرآن نیز باید همواره احساس وظیفه و مسئولیت بكنیم. باید تلاش كنیم تا قرآن، از محجوریت بیرون بیاید. روزی به آیت الله سید مهدی روحانی (ره) گفتم: وقتی خداوند پیامبرصل الله علیه وآله را با «اوهن البیوت» حفظ كرد ما را نیز با قرآن - اشرف مخلوقات- حفظ خواهد كرد.
قرآن می گوید: هدهد دوبار سفر رفت، یك كشور مسلمان شد. از طرف دیگر می گوید: «فبعث الله غربا»؛ یعنی یك كلاغ آمد و دفن مرده را به هابیل و قابیل یاد داد. پس آن خدایی كه كلاغ را معلم انسان ها می كند و با هدهد، كشوری را مسلمان می نماید؛ می تواند به واسطه من قرآن را از محجوریت بیرون آورد. ایشان گفت: درست است، گفتم: حالا دعا كن. بعدا گفت: دعا كردم چون استدلال قوی بود.
آیا واقعا محال است كه مثلا مردم چین و رومانی به دست شما مسلمان شوند؟ یا شما نماینده شخص امام زمان(عج) در رومانی باشید؟
روزی در زمان شاه، در حرم امام رضا علیه السلام دعا می كردم: خدایا تمام مغزهای ایران از من استفاده كنند، ارتشی ها، آموزش و پرورشی ها، دانشجوها و ... بعد خندیدم. خنده ام كه گرفت به عقب نگاه كردم كه كسی نفهمد؛ چون اگر كسی می شنید می گفت: خُل.
چه اشكالی دارد شما آن طور باشید آیا خداوند متعال نمی تواند آن نقشی كه به شن طبس داد به شما بدهد؟ آیا آن نظری كه به شن شده، ممكن نیست به ما شود؟ افق دید ما در تبلیغ، باید وسیع باشد و قدرت انفجاری داشته باشیم؛ یعنی بتوانیم افراد زیادی را تحت تاثیر خود قرار دهیم. هر مطلبی كه یاد می گیریم به دیگران نیز یاد دهیم.»