مقدمه:
تعدادی از آیات کریمه ی قرآن هم با تأویل وتفسیر ائمه ی معصومین (علیهما السلام) بر این حقیقت دلالت دارد وبرای بشریت آینده ای درخشان و سرشار از سعادت وخوشبختی را پیش بینی می نماید و قاطعانه بر این مسئله تکیه دارد که اگرچه اکنون جامعه بشری بر محور استکبار و استضعاف و خودخواهی قدرتمندان و ثروتمندان زورگو قرار گرفته اما دوامی ندارد و اساس و پایه ی آن متزلزل است و فرو خواهد ریخت و سرانجام بشریت از آینده ای درخشان برخواردار خواهد گردید و زمام امور به دست کسی خواهد افتاد که دست قدرتهای زورگو و مستکبران خودخواه را از سر جامعه ی انسانی کوتاه و حکومتی بر پایه عدل و قسط در جهان برقرار می سازد و نظام جامعه را اصلاح وظلم وستم را از میان برمی دارد.
يَسَْلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَئهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبىّ ِ لَا يجَُلِّيهَا لِوَقْتهَِا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فىِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَا تَأْتِيكمُ ْ إِلَّا بَغْتَةً يَسَْلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِىٌّ عَنهَْا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّهِ وَ لَاكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُون (اعراف/187) درباره قيامت از تو مى پرسند كه چه وقت فرا مى رسد. بگو: علم آن نزد پروردگار من است. تنها اوست كه چون زمانش فرا رسد آشكارش مى سازد. فرارسيدن آن بر آسمانيان و زمينيان پوشيده است، جز به ناگهان بر شما نيايد. چنان از تو مى پرسند كه گويى تو از آن آگاهى. بگو: علم آن نزد خداست ولى بيشتر مردم نمى دانند.
امام رضا از پدران گرامیش از امام علی (علیهم السلام) نقل کردند: به پيغمبر عرض كردند يا رسول اللَّه چه زمان خروج ميكند قائم از ذريه تو فرمود مثل او مثل روز قيامت است كه آشكارا نكند امر قيامت را مگر خدا و آن (از حيث شدائد و اهوال و محاسبه و مجازات آن) در آسمانها و زمين گران و عظيم است و نيايد بشما قيامت مگر ناگهانی. (بحارالانوار، ج49، ص237، ح6)
پيام ها:
1. مردم، مكرّر از پيامبر سؤال مى كردند و گاهى از زمان وقوع قيامت مى پرسيدند. يَسْئَلُونَكَ (فعل مضارع نشان دوام و استمرار است)، همانگونه که از امام مهدی (علیه السلام) می پرسند.
2. جز خداوند، كسى از زمان برپايى قيامت آگاه نيست. إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي ، همانطور که علم زمان ظهور نزد خداست. آرى، ندانستن زمان برپايى قيامت و ظهور، براى آماده باش انسان بهتر است.
3. قيامت، قابل پيش بينى نيست و در زمانى كه انتظارش نمى رود، ناگهانى رخ خواهد داد. بَغْتَةً ( بَغْتَةً در موردى بكار مى رود كه انسان حتّى احتمال و حدس آن را نيز در ذهن خود نداشته باشد) و ظهور نیز چنین است.
پی نوشت ها :
1.بحارالانوار، ج49، ص237، ح6
2. تفسیر نور
