فرقه باقریه

به نظر آنان جابربن عبدالله انصاري روايت كرده كه رسول‏خدا(صلي الله عليه و آله وسلم) به او فرموده است: انك سَتُدرِكُ رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَيْتي اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِي يُكَنَّي اَبا جَعْفَرٍ فَاقْرَئهُ مِني السَّلام ؛[1] همانا تو مردی از اهل بيت مرا ـ که نام او محمد بن علی و کنيه اش اباجعفر است ـ خواهي ديد و چون او را ديدي سلام مرا به وي برسان .
جابر آخرين كس، از اصحاب پيغمبر(صلي الله عليه و آله وسلم) بود كه در سن پيري و نابينايي در گذشت. وي به دنبال امام محمدباقر(عليه السلام) ـ كه در آن وقت كودك بود ـ در كوچه‏هاي مدينه مي‏گشت و مي‏گفت: يا باقر! متي القاك ؛ يعني، اي باقر! من كي تو را ديدار خواهم كرد؟
روزي در يكي از كوچه‏هاي مدينه، به آن حضرت برخورد و او را به سينه خود چسبانيد. سر و دستش را بوسيد و گفت: يابُنََّي! جَدُكَ رَسُولُ اللّهِ يَقْرَئُكَ السَّلام ؛[2] يعني، اي فرزند من! جدّت رسول خدا به تو سلام مي‏رساند. گويند: جابر در همان شب پس از ديدار آن حضرت، درگذشت.
باقريه گويند: از آنجايي كه جابر مأمور رسانيدن سلام از طرف جدّش به وي بود، پس آن حضرت مهدي منتظر است![3] البته اين استدلالي بسيار سست و واهي است.
بر خلاف اين توّهم، روايات فراواني ـ حتي از خود امام باقر(عليه السلام) ـ اين ادعا را باطل مي داند. ابوبصير نقل كرده كه امام باقر(عليه السلام) فرمود: بعد از حسين(عليه السلام) نُه امام مي آيند، نُهمين از آنان قائم ايشان است .[4]
در روايت ديگر، ابراهيم بن عمركناسي مي گويد: از امام باقر(عليه السلام) شنيدم كه مي فرمود: همانا براي صاحب اين امر دو غيبت خواهد بود؛ قائم، قيام مي كند، در حالي كه بيعت كسي بر گردنش نيست .[5]

_________________________________________
[1] . كليني، كافي، ج 1، ص 304.
[2] . ر.ك: بحارالانوار، ج 68، ص 185.
[3] . فرهنگ فرق اسلامي، ص 96.
[4] . محمد بن حسن طوسي، كتاب الغيبة، ص 140.
[5] . نعماني، الغيبة، ص 113.