آخرین منجی

دلم شكسته سرم روی شانه عشق است
خیال روی تو تنها بهانه عشق است
تو را چگونه نخواهم امید آخر من
تو را كه خانه قلبت خزانه عشق است
در آرزوی تو پروانه وش دلم همه شب
به سمت نور امیدی روانه عشق است
چقدر خسته و دل تنگم از نیامدنت
همین كه در تب و تابم نشانه عشق است
همیشه نیمه شعبان دلم چراغانی ست
و واژه واژه شعرم ترانه عشق است
تو آسمان ولایت تو روشنای سحر
حضور آبی تو بیكرانه عشق است
به احترام تو عالم قیام خواهد كرد
و پیش پای تو هر سو جوانه عشق است
مرا تلاطم غم‌ها به صخره می‌كوبد
بیا كه ساحل امنت كرانه عشق است