مقدمه :
مفهوم انتظار از جنس عمل است. در نتیجه اگر عملکرد یک خانواده و به ویژه مادر در راستای تبیین و نهادینه کردن سبک زندگی مهدوی باشد شاهد تربیت نسلی منتظر خواهیم بود.
در حدیث نبوی «افضل اعمال أمّتی انتظار الفرج» بهترین عمل امت، انتظار فرج بر شمرده شده است. بنابراین چنین نیست که انتظار یک حالت و یا دانش باشد. گرچه که دانش لازمه کار است اما انتظار خودش یک فعل است، ما اگر توقع داریم که یک مادر فرزندان منتظر پرورش دهد باید قبل از هر چیز فرهنگ سازی نسلی داشته باشیم. در عمل کسی منتظر است که تمام حواس و آرمان هایش متمرکز بر آرمان های الهی است، یعنی دنبال عدالت است، دنبال حمایت از تقوا است، دنبال رفع ظلم است، دنبال این است که مسیر اولیای الهی طی شود
لذا این مولفه ها زمانی در عمل دیده می شود که خانه ما، ارتباطات ما، گفتارهای ما و تمامی حرکات و سنکات ما در این مسیر باشد. این گونه می توانیم نسل منتظر تربیت کنیم، برخی زندگی ها بوی تجمل، حسادت و رقابت های ناصحیح می‌دهد، بوی فخر و افتخارهای موهوم می دهد، این چنین زندگی به طور قطع رنگ و بویی متفاوت با سبک زندگی منتظرانه دارد. در چنین قالبی نمی توان توقع تربیت نسل مهدوی را داشت. با بیان اینکه انسان منتظر دنیاگرا نیست،مقصود ما از دنیاگرایی آن است که فرد تمامی امور زندگی اش بر اساس دنیامحوری باشد، این در حالی است که زندگی مهدوی به هیچ روی موافق با تجمل گرایی نیست. شکل دهی به چنین قالب های شخصیتی در خانواده و به ویژه با محوریت مادر خانواده شکل می گیرد.
در واقع ، انتظار واقعی به معنای دائما در تکاپو بودن است، تکاپو برای تربیت، برای رشد و اعتلای تربیت فرزندان در مسیر فرهنگ مهدوی و این مهم میسر نمی شود مگر آنکه در قالب خانواده چنین مساله ای به فرزندان منتقل شود. این سیره ای است که ائمه معصومین(علیه السلام) و به ویژه فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در زندگی داشتند. زندگی حضرت زهرا(سلام الله علیها) چه در زمان حیات پیامبر(صلی الله علیه و آله) و چه مدت کوتاه بعد از رحلت حضرت(صلی الله علیه و آله )، تماما در مسیر تحقق اهداف رسالت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله ) بود، در واقع فارغ از جنبه پدری و از باب ولایت پذیری این گونه عمل می کردند. همچنین در طول زندگی خود با حضرت امیر(علیه السلام) با حضور در خانه و تربیت فرزندان و در حقیقت فراهم کردن بستر فعالیت موثر برای امیرالمومنین(علیه السلام) این مسیر را ادامه می دهند، ضمن اینکه در همین ایام حتی در برخی از جنگ ها و حملاتی که دشمن به مدینه داشتند، در کنار پدر گرامی شان و حضرت امیر(علیه السلام) حضور می یافتند.
لذا زندگی حضرت فاطمه(سلام الله علیها) سرتاسر تلاش، مبارزه با شرک و جاهلیت است که آن را در همه عرصه های زندگی ایشانمی توان دنبال کرد و بعد از ارتحال نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) نیز این مسیر ادامه دارد، اما در این مقطع وظیفه دیگری نیز اضافه می شود و آن حفظ وحدت جامعه در برابر خطرات بیگانه است، یعنی در عین حال که حضرت زهرا(سلام الله علیها) دچار آسیب ها و مظالمی شده بودند اما ایشان توصیه پیامبر(صلی الله علیه و آله) مبنی بر صبر و تحمل را مدنظر داشته و مصالح عمومی را مورد توجه قرار دادند.
چنین رویکرد و سیره ای در قامت رفتار و عملکرد حضرت زهرا(سلام الله علیها) دقیقا همان مولفه ای است که سایر ائمه اطهار(علیهما السلام) به آن تاسی کردند. بنابر این، تربیت نسل منتظر در گروی نوع رفتار و تربیتی است که فرزندان از والدین و به ویژه مادر خود دریافت می کنند
پی نوشت ها:
1.گفتگوی حجت الاسلام «مجتبی کلباسی» با خبرگزاری شبستان در تاریخ1398/11/27
2.انتشار یافته در قالب خبر در سایت mahdaviat.ir
