ظهور و بروز ولایت و برائت

 ولایت با امام زمان و برائت از دشمنانش در زندگی یک شیعه باید ظهور و بروز داشته باشد. وقتی خطاب به حضرت مهدی علیه السلام می گوییم: «أنا وَلیٌّ لک، بَرئٌ مِنْ عَدُوِّک؛(1) من با تو ولایت و همبستگی و دوستی دارم و از دشمن تو بیزارم» باید بدانیم امروز، دشمن آن حضرت چه کسانی اند و برائت ما از آنان چگونه تحقّق و نمود پیدا می کند؟
  آنکه با دشمنان دین و اهل بیت دوستی کند، قطعاً از ولایت خاندان پیامبر و ولایت خدا دور می شود.
 ولایت و دوستی با اهل حق و اهل دین، راه رسیدن به دوستی خدا و رضای پروردگار است.
کسی که از مدار تولّای این خاندان خارج شود، از ولایت خدا هم بیرون رفته است.

 امام زمان علیه السلام در یکی از نامه ها و توقیعاتش نوشته است:

أُشهِدکم اَنّ کلَّ مَنْ نَبْرَأُ مِنْهُ فاِنَّ اللهَ یَبْرَأ مِنْهُ و مَلائکتَهُ وَ رُسُلَهُ وَ اولیائَهُ؛(2)

شما را گواه می گیرم که هرکس ما از او برائت و بیزاری بجوییم، خدا و فرشتگانش و پیامبران و اولیائش از او بیزاری می جویند.

ولایت ائمه، معیار است. پس با این خاندان تولّی داشته باشیم.
—————-
 1- زیارت آل یاسین.
2- معادن الحکمه، ج2، ص283.