logo ارائه مقالات و محتوای مهدوی
از اوصاف منتظران، انتظار فرج

مقدمه:

منتظران امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و آن ها که به شوق دیدارو وصال امام شان روزها را سپری می کنند باید آراسته به صفاتی باشند که شایستگی قرار گرفتن در خیمه، مهدی یاوران و مهدی باوران و زمینه سازان ظهور را در آن ها ایجاد کند. از جمله؛ دعا برای ظهور، امید به آینده روشن، اصلاح جامعه و مبارزه با مفاسد، اصلاح اخلاق، وفای به عهد، شهادت طلبی، احساس حضور در محضر خدا و حجت او و زمینه سازی برای ظهور حضرت ولی عصر و...، از ملزومات منتظران راستین است.

انتظار فرج

در سخنان حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است: أفضلُ العِباده انتظارُ الفَرَجِ ؛[1] انتظار فرج، برترين عبادت است.

قرن هاست كه جبهه حق و پيروان عدالت، در اقليت و محروميّت و مظلوميّت اند. ولي اين وضع، هميشگي نيست و روز گشايش و فرج براي اهل ايمان خواهد رسيد. روزي كه با ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، حق غلبه و پيروزي مي يابد و اين تنگناها و مظلوميّت ها برطرف مي شود و مؤمنان، عزّت و اقتدار مي يابند و ستمگران و مفسدان و جهانخواران، ذليل و نابود مي شوند. اين احساس، احساسي مثبت و سازنده است.

مسلمان واقعي بايد چشم به راه چنين دوراني باشد و خود را براي آن آماده كند. اين انتظار، در همه اديان و اقوام وجود داشته و دارد و قرن هاست كه ميليون ها دل بي قرار و عاشق، چشم به راه آمدن انساني بزرگ و الهي از خاندان پيامبرند، تا با آمدنش جهان به سامان برسد و عدالت جهاني حاكم شود.

در روايات بسياري، علاوه بر اصل انتظار فرج و فضيلت و ثواب آن، توصيه شده كه براي فرج آن مولاي غايب از نظر دعا كنيد. از جمله در حديثي از حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) چنين نقل شده است:

اَكْثِرِوا الدّعاءَ بِتَعْجيلِ الفَرَجِ، فاِنَّ في ذلك فَرَجَكُمْ ؛[2] براي تعجيل فرج بسيار دعا كنيد، زيرا همين، موجب فرج و گشايش شماست.

انتظار فرج، نشانه كمال جويي ماست و دعا براي فرج، گواه عشق ما به عدالت و ايمان و حقّ است.

از زمان امامان معصوم، فرهنگ انتظار در ميان شيعه رواج داشته و اميد داشتند كه آن مهدي موعود را، شاهد باشند و ياري كنند. انتظار، ما را از يأس مي رهاند و به تلاش و زمينه سازي وا مي دارد.

امام علي(علیه السلام) فرمود: المنتظِرُ لِأمرِنا كَالمُتَشحِّطِ بِدَمِهِ في سبيلِ اللهِ ؛[3] كسي كه منتظر امر ما (دولت و حاكميت) باشد، همچون كسي است كه در راه خدا به خونش غلتيده باشد.

اميد به آينده

آن چه به انسان، انگيزه حيات و تلاش و خدمت مي دهد، اميد است. آنان كه به آينده بشريت و جهان اميدوارند، روحيه بهتري دارند و سختي ها را به اميد رسيدن به نجات و رهايي تحمّل مي كنند و صبور و مقاوم اند.

خداوند، وعده داده است كه مستضعفان صالح، وارث زمين خواهند شد.[4] اين آيه، به دوران ظهور امام زمان و حكومت قسط و عدل او تفسير شده است. پس نبايد دچار يأس و افسردگي شد و دست روي دست گذاشت و تماشاگر سلطه ظالمان و مظلوميت و محروميت مؤمنان و مستضعفان بود.

وعده خدا براي آينده روشن انسان ها قطعي و تخلّف ناپذير است. عقيده به صدق وعده الهي، روح اميد را در مؤمنان زنده نگه مي دارد. حديث هاي متعدّد از پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نويد دهنده امامت منجي انسان ها است، از جمله اين حديث كه فرمود: لَو لَم يَبْقَ مِنَ الدّهِر اِلاّ يومٌ لَبَعثَ اللهُ رَجُلاً مِنْ اَهلِ بيتي يَملأها عَدْلاً ؛[5] حتي اگر جز يك روز، از روزگار باقي نمانده باشد، خداوند متعال مردي از خاندان من برخواهد انگيخت، تا زمين را پر از عدل و داد كند.

شيعه منتظر، هرگز نوميد نمي شود و زندگيش سرشار از اميد به بهروزي نهايي انسان ها و حاكميّت قسط و عدل است و اين اميدواري، او را مصمّم بر تلاش و با انگيزه براي حيات و زمينه سازي براي آن دوران مي سازد. از خواسته هاي ما در شب هاي ماه مبارك رمضان، آن است كه توفيق خدمتگزاري در دولت كريمه امام زمان را داشته باشيم و چنين مي گوييم: اللّهم انّا نَرْغَبُ إليكَ في دَولةٍ كريمةٍ تُعِزُّبِها الإسلامَ و أهلَهُ و تُذِلّ بِها النّفاقَ و اهلَهُ و تَجْعَلنُا فيها مِنَ الدُّعاةِ الى طاعَتِكَ و القادَةِ الى سبيلك... ؛[6] خداوندا ما به درگاه تو خواسته و رغبتمان دولت كريمه ای است كه به سبب آن اسلام و مسلمانان را عزّت بخشي و نفاق و منافقين را خوارسازي و ما را در آن دولت، از دعوتگران به طاعتت و از رهبران به راهت قرار دهي.

وقتي اين آرمان را براي عصر ظهور در دل و در سر مي پرورانيم، پيش از آمدن آن حضرت هم بايد در همين راه بكوشيم و دعوتمان به راه خدا و دين خدا و اطاعت خدا باشد.امّا اين كه این آرزو كي تحقق مي يابد، نمي دانيم ولي اميدواريم.در دعاي عهد، پس از آن كه از خدا مي خواهيم كه ظهور و حضورش و تعجيل در فرجش، گشايشي براي امّت باشد و غم ها و خوف ها به شادي و ايمني مبدّل شود، مي گوييم: اِنّهم يَرونَه بَعيداً و نَراهُ قريباً ؛[7] آنان، آن را دور مي بينند، ولي ما آن را نزديك مي بينيم .

پی نوشت ها:

[1]. بحارالأنوار، ج52، ص125.

[2]. منتخب الأثر، ص268.

[3]. بحارالأنوار، ج52، ص123.

[4]. {أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}، (انبياء، آيه105).

[5]. غيبت طوسى، ص46.

[6]. مفاتيح الجنان، دعاى افتتاح.

[7]. همان، دعاى عهد (برگرفته از قرآن، معارج، آيه6).

برگرفته از کتاب زندگی مهدوی