مقدمه:
نيمي از جامعه ما را زنان و دختران تشكيل مي دهند. پس وضع آن در اوضاع جامعه هم مؤثّر است. انتظاري كه از آنان است، آراستگي به حجب و حيا و رعايت حجاب و عفاف و پرهيز از اختلاط با مردان و جلوه گري در جامعه است.
حجاب، از احكام قطعي و روشن اسلام است و آياتي از قرآن و احاديث بسيار بر آن تأكيد دارد و مراعات آن به سلامت اخلاقي و رواني جامعه كمك مي كند و رواج بي حجابي و بي عفتي، نسلي گناه آلود پديد مي آورد.
هم زنان بايد خود را از نامحرمان بپوشانند، هم مردان نگاه هوس آلود به زنان و نواميس مردم نداشته باشند. اين فرمان خدا در قرآن است.[1] در رساله هاي عمليه همه مراجع تقليد هم، حجاب واجب شمرده شده است. با اين حساب، چگونه ممكن است زن مسلمان و دختر مسلمان، با اعتقاد به احكام اسلام و آيات قرآن، در روابط اجتماعي اين حكم روشن را مراعات نكند و با وضع نامناسب، به درون جامعه و دانشگاه و ادارات و به حرم ها و زيارتگاه ها برود؟
آيا امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از چنين زناني راضي است؟ آيا جامعه اي كه بي بندوباري در روابط زن و مردم وجود داشته باشد، و جوانان در پي نگاه هاي حرام و روابط گناه آلود و دختران در پي آرايش و جلوه گري و خودنمايي و تبرّج باشند، مي تواند ادعا كند كه منتظر ظهور مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است؟
در دعاي حضرت مهدي در زمان غيبت مي خوانيم: وَ على النّساءِ بالحياءِ و العِفّة ؛[2] خدايا به زنان ما توفيق حيا و عفت عنايت كن. وَ اغضُضْ أبصارَنا عنِ الفُجورِ و الخيانَةِ ؛[3] و چشم هاي ما را از گناه و خيانت بپوشان.
يك جمله مربوط به زنان است كه حيا و عفاف داشته باشند، جمله ديگر مربوط به جوانان و مردان است كه نگاه خود را به گناه نيالايند. چشم، ابزاري براي ديدن است، ولي نگاه، هم مي تواند، شيطاني باشد، هم رحماني .
رسول خدا(عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمود: النَّظرَةُ سَهمٌ مَسمومٌ مِن سِهامِ ابليس ؛[4] نگاه، تيري زهرآگين از تيرهاي شيطان است.
اين هشداري است تا مؤمنان مواظب نگاه خود باشند، زنان هم خود را در معرض تير نگاه هاي مسموم قرار ندهند.
گاهي بين نگاه و گناه ، فاصله چنداني نيست. چرا بايد چشم، كه نعمت خداست، وسيله گناه شود؟ اين ناسپاسي نيست؟
زنان بايد بدانند وقتي حريم عفاف را مراعات نمي كنند و حجاب خود را درست نمي كنند، جوانان را به دنبال گناه مي كشند. بي حجابان، حشرة مزاحمت جمع مي كنند، ولي افراد باحجاب، در دژ و حصار عفاف و حيا و حجاب، مصون از تعرّض نگاه هاي هوس آلودند. اين كه حضرت فاطمه(علیها السلام) در پاسخ سوال حضرت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) كه پرسيد: چه چيز براي زن بهتر است، فرمود: اَنْ لا تَري رَجُلاً و لا يَراهُ رَجُلٌ ، [5] تأكیدي بر حاكم سازي حيا و عفاف بر روابط زن و مرد است. نه اين كه زن اصلاً از خانه بيرون نيايد، بلكه تا مي شود، اين ديدارها كاهش يابد، چون زمينه ساز وسوسه هاي شيطاني است.
قرآن مي فرمايد: زنان در سخن گفتن با مردان نامحرم، نرم و با ناز و كرشمه سخن نگويند، چون دل هاي بيمار را به طمع مي افكند. [6]
هر نوع شوخي و مزاح و اختلاط با نامحرم و رفتارهاي جلب كننده نظرها و آرايش و عطر و كفش و لباس تحريك آميز، حرام و ممنوع است. اگر به سلامت جامعه مي انديشيم، اين حريم ها را هم بايد مراعات كنيم.
نتیجه:
از بانواني كه چشم انتظار آمدن امام زمانند، انتظار مي رود الگوي نجابت و حيا و پاكي باشند و از آنان كه خود را شيعه زهرا و امّت محمّد مي دانند، انتظار است حجاب و عفاف را رعايت كنند، وگرنه رضاي خدا و رسول و امام زمان را نمي توانند كسب كنند.
پی نوشت ها:
[1]. نور، آيات30 و 31.
[2]. مفاتيح الجنان، دعاى حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه).
[3]. همان.
[4]. ميزان الحكمه، حديث20285.
[5]. بحارالأنوار، ج13، ص374
[6]. احزاب، آيه32.
برگرفته از کتاب زندگی مهدوی
