امنيّت عمومي

در حاكميت امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) كه دوران فراگيري همه خوبي‌ها در همه عرصه‌هاي زندگي است، امنيّت كه از بزرگترين نعمت‌هاي الهي و از عالي ترين آرزوهاي انسان است، به دست مي‌آيد. وقتي مردم از عقيده و مرامي واحد پيروي كنند و در روابط اجتماعي خود به اصول بلند اخلاقي پاي بند باشند و عدالت در تمام مويرگهاي حيات فردي و جمعي بشر جاري گردد، بهانه‌اي براي ناامني و ترس در هيچ بخشي از زندگي باقي نمي‌ماند. در جامعه‌اي كه هر كسي به حقوق الهي و انساني خود مي‌رسد و با تجاوز و حق كُشي ـ گرچه در طبقه حاكمان و در كمترين مقدار آن باشد ـ برخورد قانوني مي‌شود، امنيّت عمومي و اجتماعي شكل مي‌گيرد. امام علي(عليه السلام) فرمود: «به دست ما ]و در حكومت ما[ روزگار سختي‌ها سپري مي‌گردد... و چون قائم ما قيام كند كينه‌ها از دل‌ها بيرون رود، حيوانات نيز با هم سازگاري كنند. ]در آن روزگار چنان محيط امني ايجاد شود[ كه زن، با همه زيب و زيور خود، از عراق تا شام برود... و چيزي او را نترساند.» (1 ) و البتّه براي ما كه در روزگار بي عدالتي‌ها و آزمندي‌ها و كينه توزيها بسر مي‌بريم تصور چنان دورانِ سبزي، بسيار دشوار است ولي چنانكه گفته شد اگر به عوامل آن همه بدي و زشتي بنگريم و بينديشيم كه اين عوامل در حاكميت حكومت حق ريشه كن خواهد شد خواهيم دانست كه وعده الهي در تحقق جامعه امن و آرام، حتمي است. خداوند متعال در قرآن كريم فرموده است: «خدا به كساني از شما كه ايمان آورده‌اند... وعده داده كه به يقين در روي زمين، ايشان را خليفه (و حاكم) گرداند... و پس از اينكه در ترس و نگراني قرار داشتند، امنيّت و آرامش را به ايشان عطا فرمايد...». ( 2 ) و امام صادق(عليه السلام) در معني اين آيه فرمود: «اين آيه درباره قائم(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و يارانش نازل شده است.» ( 3 ) پی نوشت ها: 1. خصال، ج 2، ص 418. 2. سوره نور، آيه 55. 3. الغيبة نعمانى، ح 35، ص 240.