عصر ظهور، دوران گسترش فرهنگ سالم و انساني در همه سطوح جامعه و زدودن خرافات، پيرايه ها و آداب و رسوم ناسالم و غير مفيد است. همچنين عصر فعاليت هاي گسترده فرهنگي است؛ يعني، بعضي از مشكلات و كاستي هاي جامعه، از طريق فرهنگي (تبليغي و آگاهي بخشي و ارشادي)، قابل حل است و اقدامات حكومت جهاني نيز، بيشتر ماهيت فرهنگي و ارزشي دارد. در اين برهه نوراني، انسان ها به عمق و زشتي مفاسد اخلاقي و كژتابي هاي فكري و عملي پي مي برند و از آلودگي ها بي زار مي گردند و اين تنها در سايه ترويج و تعميق فرهنگ برتر ديني و يا فرهنگ سازي جامع است؛ يعني، فرهنگ سالم ديني در همه سطوح گسترش مي يابد و ماهيت امور فرهنگي مي شود.
در روايتي مي فرمايد:
يدعوا الناس الي كتاب الله و سنه نبيّه… [1]؛ مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مردم را به سوي كتاب خدا، سنت پيامبر و… دعوت مي كند .
و نيز:
يظهر علي الثقلين و لايترك في الارض الادنين [2] ؛ بر ثقلين (انس و جنس) پيروز مي شود و ريشه پستي و انحراف را از روي زمين بر مي دارد .
اين فرهنگ سازي جامع، همان اصلاح گري اخلاقي و الهي است كه جامعه و انسان ها را از فساد و انحطاط فرهنگي به دور مي سازد:
ان يصلح امه بعد فسادها [3]؛ مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مردم را بعد از تباهي شان اصلاح مي كند .
_______________________
[1] . محمد بن مسعود عياشي، تفسير عياشي، ج2، ص 57، ج49.
[2] . نعماني، الغيبه، ص 275، ح55.
[3] . علي بن عيسي اربلي، كشف الغمه، ج2، ص 473.
پدید آورنده : رحیم کارگر
