آن بزرگوار چهره اش جوان و گندمگون، پيشاني اش بلند و تابنده، ابروانش هلالي و كشيده، چشمانش سياهو درشت، بيني اش كشيده و زيبا و دندان هايش برّاق و گشاده است.بر گونه راست آن امام،خالي مشكين و در ميان شانه اش اثري چون اثر نبوّت ديده ميشود و اندام مباركش متناسب و دلرباست. بعضي از ويژگيهاي آن وجود شريف كه در سخنان معصومين عليهم السلام بيان گرديده، از اين قرار است:
او اهل عبادت و شب زنده داري، زهد و ساده زيستي، صبر و بردباري، عدالت و نيكوكاري است. آن حضرت سرآمد همگان در علم و دانش و وجود نازنينش چشمه سار بركت و پاكي است. او اهل قيام و جهاد، رهبر جهاني، انقلابي بزرگ، منجي نهايي و مصلح موعود بشريت است. آن وجود نوراني از تبار رسول خدا(صلي الله عليه و آله وسلم) و از اولاد فاطمه زهرا(عليها السلام) و نهمين فرزند از نسل سيدالشهداء(عليه السلام) است كه به هنگام ظهور بر كعبه تكيه زند و پرچم پيامبر را در دست گيرد و با قيام خود دين خدا را زنده و احكام خداوند را در سراسر گيتي جاري كند و جهان را پر از مهرباني و داد گرداند پس از آن كه پر از جور و بيداد شده باشد.
ابو سعيد خدري از پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) نقل ميکند:
«المهدي مني أجلي الجبهة أفني الأنف يملأ الأرض قِسطاً و عدلاً کما مُلِئَت جوراً و ظُلماً»؛[1] «مهدي (عليه السلام) از من است، پيشاني او آشکار و هويداست، بيني بلند و کشيده دارد. زمين را پر از عدل و داد ميکند، همانگونه که پر از ظلم و جور شده است.»
__________________________
[1] . ابی داود، سنن، ج 4، ص 107 .