مقدمه:
امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارث همه انبیا و اولیا و عصاره فضایل همه آن‌هاست. هر آن‌چه خوبی در اوّلین و آخرین وجود داشته، همه در وجود شریف آن حضرت متجلّی شده و ایشان را آینه تمام‌نمای حق ساخته است. در برخی از روایات و كلمات بزرگان شباهت‌های نام امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با پیامبران و اوصیای الهی به تصویر كشیده شده است، كه یكی از آن‌ها صلوات خاصه حضرت است. در این صلوات، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با ویژگی‌های پدران ارجمند خویش توصیف، فضایل و مناقبی كه آن حضرت از اجداد خویش به ارث برده، بیان شده است. در این نوشتار کوتاه سعی بر آن است تا به معرفی هر چند کوتاه و اجمالی برخی آثار در باره آخرین حجت الهی پرداخته شود که صلوات خاصه یکی از این دعاها است.
متن و ترجمه صلوات خاصه حضرت
«بسم لله الرّحمن الرحیم»
«أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی»: بار خدایا! رحمت های پیاپی فرست و درودهای خجستة خویش را ارزانی دار
«صاحبِ الدَّعوَةِ النَّبویَّة»، بر امام بزرگواری كه صاحب دعوت محمّدی است.
«وَ الصَّولَةِ الحَیدریَّة»، و صولت حیدری
«و العِصمَةِ الفاطِمیَّة»، و عصمت فاطمی
«و الحِلمِ الحَسَنِیَّة»، و حلم حسنی
«و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة»، و شجاعت حسینی
«و العِبادَةِ السَّجّادِیَّة»، و عبادت سجّادی
«و المآثِرِ الباقِریَّة»، و مفاخر باقری
«و الآثار الجَعفَرِیَّة»، و آثار جعفری
«و العُلومِ الکاظِمیَّة»، و علوم كاظمی
«و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّة»، و حجج رضوی
«و الجُودِ التَّقَوِیَّة»، و جود تقوی
«و النَّقاوَةِ النَقَوِیَّة»، و نقاوت نقوی
«و الهَیبَةِ العَسکَریَّة»، و هیبت عسكری
«و الغَیبَةِ الإلهیَّة»، و غیبت الهی.
«القائمِ بِالحَقِّ، و الدّاعی إلی الصِّدقِ المُطلَقِ، کَلمةِ الله، و أمانِ الله، و حُجّةِ الله، القائمِ بِأمرِ الله، المُقسِطِ لِدینِ الله، الغالِبِ لِأمرِ اللهِ، و الذّابِّ عن حَرَمِ الله، إمام السّرِّ والعَلَنِ، دافعِ الکَربِ والمِحَن، صاحبِ الجُودِ و المِنَن، الإمامِ بِالحَقِّ، أبی القاسِم محمّدِ بن الحَسن، صاحبِ العَصرِ والزَّمان، وقاطعِ البُرهان، و خَلیفةِ الرَّحمان، و شَریکِ القُرآن، و مُظهرِ الإیمان، و سیِّد الإنسِ و الجانّ، صَلَوات اللهِ و سلَامُهُ عَلیه و علیهِم أجمَعین».
آن قائم به حق و درفش افراز صدق مطلق، كلمه خدایی و امان الهی و حجّت ربّانی، برپا دارنده امر خدای و گسترنده آیین عدل خدای و پیروز گرداننده حكم خدای و پاسدارنده ناموس خدای، امام آشكارا و نهان، برطرف سازنده گرفتاری‌ها و اندوهان، صاحب جود و بخشش و احسان، امام بر حق، ابوالقاسم محمّد بن الحسن، صاحب عصر و زمان، روشن كننده حق و برهان، خلیفه خدای رحمان، عدل و انباز قرآن، آشكارساز مظاهر ایمان و مهتر آدمیان و پریان. رحمت‌ها و درودهای خدایی بر او باد و بر همه نیكان پاك او.
«الصَّلاةُ و السَّلامُ عَلیک، یا وَصیَّ الحَسَن، و الخَلَفَ الصّالِح، یا إمامَ زَمانِنا، أیُّها القائمُ المُنتَظَرُ المَهدِیّ، یابنَ رسول الله، یَابنَ أمیرِالمُؤمنین، یا إمام المسلمین! یا حُجَّةاللهِ عَلی خَلقه! یا سَیِّدنا و مولانا! إنّا تَوَجَّهنا، و استَشفَعنا، وَ تَوَسَّلنا بِکَ إلی اللهِ، وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، فِی الدُّنیا و الآخِرَة، یا وجیهاً عِندَ الله، إشفَع لَنا عِندَ الله ـ عَزَّوَجَلّ».
درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسكری و ای جانشین شایسته شایسستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زاده ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجّت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم و تو را نزد خدای شفیع ساختیم و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم. ای سرافراز در نزد خدا و ای آبرومند بارگاه كبریا، حاجات ما را، از خدای عزیز جلیل، تو طلب كن و برآورد آن‌ها را تو بخواه.[1]
نتیجه:
بی گمان شیعیان راستین، ائمه اطهار (علیهم السلام) را به عنوان الگوی زندگی در تمامی ابعاد و شئون زندگی خود برگزیده‌اند. یکی از اموری که شیعه با توجه به سلوک ائمه اطهار (علیهم السلام) در زندگی خود بدان توجه دارد، دعاها و زیارت نامه‌هایی است که از ایشان به یادگار مانده‌است. یكی از آن‌ها صلوات خاصه حضرت است. در این صلوات، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با ویژگی‌های پدران ارجمند خویش توصیف شد، و فضایل و مناقبی كه آن حضرت از اجداد خویش به ارث برده است، بیان گردید.
پی‌نوشت:
[1]. این صلوات، كه دارای 14 بند است و در توسّل به ذیل عنایات چهارده معصوم(علیه السلام) انشا شده است، به «دوازده امام خواجه نصیر» شهرت یافته است. نسخه‌های خطّی و چاپی آن، در دسترس است، از جمله در كتاب مفتاح، در نسخه‌ها، گاه اختلافی در ضبط وجود دارد. بند چهاردهم كه در بالا آورده شده است، از مجموعه‌ای خطّی نقل شد و جمله‌ای از آن، از روی نسخه‌ای چاپی تكمیل گردید.
