logo ارائه مقالات و محتوای مهدوی
تفسیر آیات مهدوی - آیه 86 سوره هود

مقدمه:

تعدادی از آیات کریمه ی قرآن هم با تأویل وتفسیر ائمه ی معصومین (علیهما السلام) بر این حقیقت دلالت دارد وبرای بشریت آینده ای درخشان و سرشار از سعادت وخوشبختی را پیش بینی می نماید و قاطعانه بر این مسئله تکیه دارد که اگرچه اکنون جامعه بشری بر محور استکبار و استضعاف و خودخواهی قدرتمندان و ثروتمندان زورگو قرار گرفته اما دوامی ندارد و اساس و پایه ی آن متزلزل است و فرو خواهد ریخت و سرانجام بشریت از آینده ای درخشان برخواردار خواهد گردید و زمام امور به دست کسی خواهد افتاد که دست قدرتهای زورگو و مستکبران خودخواه را از سر جامعه ی انسانی کوتاه و حکومتی بر پایه عدل و قسط در جهان برقرار می سازد و نظام جامعه را اصلاح وظلم وستم را از میان برمی دارد.در ذیل به آیه 86 از سوره هود اشاره می کنیم .

- بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيرٌْ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ وَ مَا أَنَا عَلَيْكُم بحَِفِيظ (هود/86)
اگر ايمان آورده ايد، آنچه خدا باقى مى گذارد برايتان بهتر است. و من نگهبان شما نيستم.
شخصى از امام صادق (علیه السلام) پرسيد: آيا به قائم به (لفظ) اميرالمؤمنين سلام گفته مى شود؟ حضرت فرمود: نه اين اسمى است كه خدا به اين اسم امام على علیه السلام را ناميده است. كسى قبل از او به اين ناميده نشد و بعد از او نيز ناميده نمى شود، مگر كافر. گفتم: فداى شما بشوم! چگونه بر او سلام گفته مى شود؟ حضرت فرمود: مى گويند: السَلامُ عَلَيكَ يا بَقِيَةَ اللّهِ . سپس حضرت اين آيه را خواند: (بَقيَةُ اللّه خيرٌ لَكُمْ اِن كُنتُم مُؤمِنين). (بحارالانوار، ج52، ص373، ح165)
بقية اللّه ؛ يعنى، هر شىء مفيد و نافعى كه از طرف خدا (به عنوان موهبت) براى آدمى ذخيره مى شود و مايه خير و سعادت و فلاح او مى گردد. چون حضرت مهدى (علیه السلام) آخرين پيشوا و بزرگ ترين رهبر انقلابى است، پس يكى از روشن ترين مصاديق بقية اللّه مى باشد و از همه به اين لقب شايسته تر است.

چند نكته

1- هر چيزى كه رنگ الهى پيدا كند، براى انسان خير و رستگارى به همراه دارد. جامعه نيز ـ كه شأنى از شئون زندگى انسانى است ـ علاوه بر قانون، نياز به مجرى و حاكم دارد. يك پيشواى، الهى، قطعاً سعادت آدمى را نيز در آن جامعه، به ارمغان مى آورد.
2- بهترین نامها و القاب، آنهایی هستند که مفهوم درست و پشتوانه قرآنی و دینی دارند.

پی نوشت ها : 

1.شيخ طوسى، كتاب الغيبة، ص 184.
2.كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، باب 41، ح 1 و 2.