مقدمه:

اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان كه نامش مهدى(علیه السلام) و از اولاد پیامبر اسلام است، مورد اتّفاق همه فرقه هاى اسلامى است. بر این اساس، عقیده به مهدي (عليه السّلام) و ظهور او اختصاص به مذهب تشيّع ندارد بلكه محدّثان بزرگ اهل سنّت نيز احاديث مربوط به آن حضرت را از طريق گروه بسياري از صحابه و تابعين در كتاب‌هاي خويش نقل كرده‎اند. نکته قابل توجه در باره روایات مربوط به حضرت مهدی(علیه السلام) در منابع اهل سنّت، این است که بزرگان فراوانی از ایشان، تصریح به صحت آن‌ها کرده اند متن حاضر به این امر اختصاص یافته‌ است.

تصریح به صحت احادیث مهدوی در منابع اهل سنت

1. ترمذي (م297) درباره سه حديث مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) مي‌گويد: اين حديث نيكو وصحيح است .[1] در باره چهارمين حديث نيز مي‌گويد: اين حديثي نيكو است.[2]

2. حاكم نيشابوري (م405) در باره هر يك از چهار حديث چنين مي‌گويد: اسناد اين حديث صحيح است؛ ولي بخاري و مسلم آن را نقل نكرده‌اند .[3] در مورد سه حديث ديگرمی‌گويد: اسناد اين حديث صحيح است با شرط مسلم؛ ولي بخاري و مسلم نقل نكرده‌اند .[4] نظرش در باره هشت حديث ديگر اين چنين است: اين حديث صحيحي است با شرط شيخين(مسلم و بخاري)، ولي آن را نقل نكرده‌اند .[5]

3. بيهقي(م458) گويد: حديث‌هاي مربوط به خروج مهدي، صحيح ترين اسناد را دارد .[6]

4. بغوي (م510 يا 516) در كتابش مصابيح السنة در فصل الصحاح يك حديث و در فصل الحسان پنج حديث نقل كرده است.

5. قرطبي مالكي (م671) از معتقدان به متواتر بودن حديث هاي مربوط به حضرت مهدي(عليه السلام) است. نكته مهم، اينكه وي ذيل حديث ابن ماجه در مورد مهدي گويد: اسنادش صحيح است و تصريح مي‌كند: حديث مهدي از عترت من، از فرزندان فاطمه است ، از حديث محمّد بن خالد الجندي صحيح تر است.[7]

علاوه بر موارد ياد شده، دانشمندان فراواني از اهل سنّت به صحيح بودن روايات مربوط به حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) تصريح کرده اند.[8]

نتیجه:

آن‌چه بیان شد بخشی از تاکید و تصریح اندیشمندان اهل سنت به حقانیت و صحت روایات مربوط به مهدویت است، به طوری که بیهقی معتقد است، احاديث مربوط به خروج مهدي(علیه السلام)، صحيح ترين اسناد را دارد.

پی‌نوشت‌ها:

[1]. سنن ترمذي، ج4، ص505، ح2230و2231و2233.

[2]. همان، ح2232.

[3]. مستدرك حاکم، ج4، ص429 و 465و 553 و 558.

[4]. همان، ص450و 557 و 558.

[5]. همان، ص429 و 442 و 457 و 464 و 502 و 520 و 554 و 557.

[6]. الاعتقاد و الهداية الي سبيل الرشاد، ص127.

[7]. كتاب التذكرة، ص704.

[8]. ر.ك: مهدي منتظر در انديشه اسلامي، صص54 ـ60.