دعا در انديشه اسلامي به عنوان رابطه انسان با خدا و خاستگاه ارزش‌ها شناخته شده است. انس و الفت با دعا، موجب تسريع در امر فرج و ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد شد. در روايتي از امام دوازدهم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) آمده است: فأكثرو الدعاء بتعجيل الفرج فان ذلك فرجكم؛ [1] براي تعجيل فرج دعا كنيد؛ چرا كه آن، موجب گشايش امر شما خواهد بود. مرور ادعيه مهدوي نشان مي‌دهد، دعا ظرفيت مهدي باوران را در پذيرش آموزه امامت و مهدويت پرورش مي‌دهد. چنانچه جامعه از دعا لب فرو بسته، فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به عنوان خواسته خويش مطرح نكند، توفيقي براي اجابت خداوند نسبت به اين نياز بنيادي جامعه نخواهد بود. در حديثي از امام صادق(علیه السلام) آمده است: ولو ان عبدا سد فاه و لم يسأل لم يعط شیئأ فسل تعط؛ اگر بنده خدا، لب به دعا نگشايد و از خداوند متعال نياز خود را درخواست نكند، خدا به او چيزي عطا نخواهد كرد. [2] اهتمام به دعاهای مهدوي در انديشه اسلامي تا آنجا پيش مي‌رود كه يونس بن عبدالرحمن مي‌گويد: امام هشتم (علیه السلام) همواره دستور مي‌داد براي امام دوازدهم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دعا كنند. [3] به همين روي در انديشه اسلامي وارد شده است: از دعا ملول نباشيد؛ چرا كه دعا نزد خداوند متعال جايگاه ويژه‌اي دارد. [4] از دقت در مجموع روايات معلوم مي‌شود، دعا تأثير بسزايي در تعيين سرنوشت و تغيير و تحول و تعالي جامعه اسلامي داشته، حتي موجب تغيير تقدير مي‌شود. بنابراين انس و الفت با دعا، موجب تغيير وضعيت كنوني جامعه و بهبود زمينه براي ظهور مي‌گردد و تمسك و توسل به خداوند متعال و اهل بيت(علیهم السلام) در قالب دعا، موجب تسريع ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد شد. [1] . كمال الدين، ص485. [2] . كافي، ج2، ص466. [3] . مصباح المتهجد، ص409. [4] . ر.ك: كافي، ج2، ص488.