رجعت چيست؟ لطفاً آن را به صورت كامل توضيح دهيد؟ رجعت، به معناي بازگشت است و مراد از آن، اين است كه «خداوند گروهي از مردگان را با همان شكل خود به دنيا بازگرداند». [1] از نظر شيعه، در زمان ظهور دولت حق، برخي از مردم كه از دنيا رفتهاند، دوباره زنده ميشوند. اصل رجعت، يك امر مسلم قرآني است. خداوند در آيات متعدد به زنده شدن برخي مردگان اشاره دارد؛ مانند زنده شدن برخي از بنياسراييل، [2] زنده شدن يك جوان بنياسراييلي، [3] زنده شدن هزاران نفر،[4] زنده شدن يكي از اولياي الهي[5] و حتي يكي از معجزات و ويژگيهاي حضرت عيسي(علیه السلام) زندهكردن برخي از مردگان بود [6] و نمونههاي متعدد ديگر. آياتي نيز وجود دارد كه بر رجعت، در زمان ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دلالت ميكند؛ مانند آية 83 از سوره نمل كه ميفرمايد: «آن روز، از هر امتي، گروهي را محشور ميكنيم». امام صادق(علیه السلام) ميفرمايد: «اين آيه، مربوط به رجعت است. آيا خداوند در قيامت از هر امت، گروهي را محشور ميكند و بقيه را رها مي‌سازد؟ آيه قيامت، اين آيه است كه ميفرمايد: «و آنان را گرد آوريم و هيچ يك را فرو گذار نمي‌كنيم». [7] اين آيه، به روشني، به وقوع چنين امري (رجعت) دلالت ميكند، روزي كه فقط گروهي زنده شوند و نه همه مردم. روايات مربوط به رجعت را نيز ميتوان در جلد 53 از كتاب بحارالانوار، ديد. براي نمونه، در روايتي، مأمون از امام رضا(علیه السلام) ميپرسد: «نظر شما در باره رجعت چيست»؟ امام پاسخ ميدهند: «همانا رجعت، واقعيت دارد». [8] امام صادق(علیه السلام) ميفرمايد: «از ما نيست كسي كه به رجعت ما باور نداشته باشد». [9] بنابراين، به وقوع پيوستن چنين مسألهاي از مسلمات است و جاي هيچ گونه شكي ندارد؛ به همين سبب در زيارت آلياسين كه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، خود به شيعيانش آموخته، آمده است: «رجعت شما، حق است و شكي در آن نيست». بعد از ثابت شدن رجعت، به نكاتي در باره آن اشاره ميكنيم: ـ بنا‌بر روايات، رجعت همگاني نيست و تنها مؤمنان خالص و كافران خالص بر ميگردند. ـ بعضي از افراد، همان ساعات اولية ظهور رجعت ميكنند و از ياران اوليه هستند؛ مانند مقداد، سلمان، مالك اشتر و اصحاب كهف و عدهاي پس از استقرار حكومت و براي بهرهمندي از حكومت عدل، زنده ميشوند. ـ ميان حوادث رجعت، برگشت امامان(علیهم السلام)به دنيا، از نكات قابل توجه است. بنا بر روايات، اولين فردي كه از امامان(علیهم السلام)رجعت ميکند، امام حسين(علیه السلام) است كه هنگام رحلت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) رجعت ميکند و مراسم خاك سپاري آن حضرت را عهده دار ميشود. سپس حكومت آن حضرت را به مدت طولاني رهبري ميكند. به رجعت اميرالمؤمنين(علیه السلام) و پيامبر(صل الله علیه و اله و سلم) نيز در روايات تصريح شده است. رجعت ساير امامان(علیهم السلام)را نيز، از بعضي روايات ميتوان استفاده كرد. حكومت جهاني امام مهدي(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با رجعت امامان(علیهم السلام)و مؤمنان صالح، مدت زمان بسيار طولاني ادامه خواهد يافت. ميتوان گفت: اساساً، عمر دنيا بعد از استقرار حكومت مهدوي، تازه آغاز ميشود و حكومت امامان معصوم(علیهم السلام)آخرين حكومت است ـ يعني ديگر حاكمان جور به حكومت نمي‌رسند ـ و بعد از آن، قيامت بر پا ميشود. گفتني است امر رجعت هر‌چند بر اساس آيات و روايات امري مسلم و پذيرفته شده است، جزئيات آن واضح و شفاف نيست؛ بنابراين ما اصل رجعت را به صورت کلي مي‌پذيريم و از اظهار نظر قطعي دربارة جزئيات خودداري مي‌کنيم. [1] . اوائل المقالات، ص 77. [2] . بقره (2): 55 و 56. [3] . بقره (2):73. [4] . بقره (2):243. [5] . بقره (2):259. [6] . آل عمران (3): 49. [7] . بحارالانوار، ج53، ص51. [8] . همان، ص 59. [9] . همان، ص92.